MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenlemek, Defter ve belge ibraz etmemek
HÜKÜM : Mahkumiyet

Bursa Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 01.02.2013 tarihli 2013/7272 Soruşturma ve 2013/1978 Esas sayılı iddianamesi ile sanık hakkında 2010 ve 2011 takvim yıllarında sahte fatura kullanma suçlarından da kamu davası açılmasına ve hüküm gerekçesinde de kullanma suçunun anlatılmasına karşın, Mahkemece bu suçtan kısa kararda hüküm kurulmadığı tespit edilmekle, zamanaşımı hükümleri dikkate alınarak mahallinde hüküm kurulması mümkün görülmüştür.
I-Sanık hakkında “2010 ve 2011 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme“ suçlarından kurulan mahkûmiyet hükümlerine yönelik sanığın temyiz itirazlarının incelenmesinde:
5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığa yüklenen suçların sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, cezayı arttıran ve azaltan nedenlerin nitelik ile dereceleri takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde eleştirilen husus dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanığın yerinde görülmeyen temyiz nedenlerinin reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
II-Sanık hakkında “Defter-Belge İbraz Etmeme“ suçundan kurulan mahkûmiyet hükmüne yönelik sanığın temyiz itirazlarının incelenmesinde:
1-S-... Boya Mak. Teks. San. ve Tic. Ltd. Şti. yetkilisi olan sanık hakkında, şirketin 2009-2011 takvim yıllarına ait defter ve belgelerini usulüne uygun olarak yapılan tebligata rağmen yasal süresi içerisinde ibraz etmediği iddiasıyla açılan kamu davasında; sanığın savunmasında, istenilen belgelerin muhasebecide olması nedeniyle ibraz edilemediğini beyan etmesi ile şirketin tebligat tarihi itibariyle faaliyette bulunduğunun bildirilmesi ve 27.10.2011 tarihli VDENY-2011-2123/175 sayılı isteme yazısının işyeri adresinde sanığın çalışanına tebliğ edilmesi karşısında, incelemenin dairede yapılmasına imkan veren VUK’nin 139/2. maddesindeki istisnalardan birinin varlığının önceden belirlenip belirlenmediğinin incelemeyi yapan vergi denetmeninden sorulması, iş yeri dışında inceleme yapılması gerektiğine ilişkin bir tespiti varsa buna ilişkin belgenin dosyaya ibrazının istenmesi, aksi takdirde yapılan tebligatın hukuki geçerliliğinin bulunmayacağı ve bu itibarla suçun unsurlarının oluşmayacağı anlaşılmakla, eksik araştırma ve inceleme neticesinde yazılı şekilde hüküm kurulması,
2-Kabule göre de;
a)Defter ve belge ibraz etmeme suçunda somut bir zarardan söz edilemeyeceği dikkate alınarak; adli sicil kaydında engel sabıkası bulunmayan, hakkında takdiri indirim maddesi uygulanarak cezası ertelenen sanık hakkında, “zararın giderilmediği” şeklindeki yasal ve yeterli olmayan gerekçeyle hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
b)“19.11.2011“ olan suç tarihinin, gerekçeli karar başlığında “2011“ olarak eksik yazılması, yasaya aykırı,
c)Uzun süreli hapis cezası ertelenen sanık hakkında, 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 18.11.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.