Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/19670 Esas 2019/18316 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/19670
Karar No: 2019/18316
Karar Tarihi: 07.10.2019

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/19670 Esas 2019/18316 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı işverenin, işçi çıkarma sebebinin haksız olduğu gerekçesiyle kıdem ve ihbar tazminatı ile yıllık izin ücreti alacağının tahsiline ilişkin açılan davada, mahkeme davacı lehine kısmen karar vermiştir. Davacının 6 yıllık çalışma süresine karşılık 90 gün yıllık izin kullanma hakkı olduğu, kullanılan 20 gün iznin düşülmesi sonucunda 70 gün yıllık izin ücreti alacağına hak kazandığı belirtilmiştir. Kararın temyiz edilmesi üzerine Yargıtay, davacı lehine verilen kararın isabetli olmadığını ve davacının kullanabileceği yıllık izin süresinin 100 gün değil 70 gün olduğunu belirterek kararı bozmuştur.
4857 sayılı iş kanunu'nun 59. maddesi, iş sözleşmesinin herhangi bir sebeple sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceğini hükme bağlamıştır.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 31. maddesi, hakimin davayı aydınlatma ödevi düzenlemektedir. Hakimin uyuşmazlığın aydınlatılmasının zorunlu olduğu durumlarda taraflara açıklama yaptırabileceği, soru sorabileceği ve delil gösterilmesini isteyebileceği belirtilmektedir.

22. Hukuk Dairesi 2016/19670 E. , 2019/18316 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : TAZMİNAT

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin iş sözleşmesinin haksız feshedildiğini ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatı ile yıllık izin ücreti alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, alacakların zamanaşımına uğradığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti :
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Taraflar arasında davacının yıllık izin ücreti alacağı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu"nun 59. maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir sebeple sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada sözleşmenin sona erme şeklinin ve haklı olup olmadığının önemi bulunmamaktadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü, işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile ispatlamalıdır. Bu konuda ispat yükü üzerinde olan işveren, işçiye yemin teklif edebilir.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 31. maddesinde, hakimin davayı aydınlatma ödevi düzenlenmiş olup madde uyarınca, hakim uyuşmazlığın aydınlatılmasının zorunlu kıldığı durumlarda, maddi veya hukuki açıdan belirsiz yahut çelişkili gördüğü hususlar hakkında, taraflara açıklama yaptırabileceği, soru sorabileceği ve delil gösterilmesini isteyebileceği düzenlenmiştir.
Somut olayda, hükme esas alınan bilirkişi raporunda; davacının temizlik görevlisi olarak 01.01.2009- 31.12.2014 tarihleri arasında 6 yıl çalışması karşılığında 120 gün izin hakkı bulunduğu, belirtilerek kullanılan 20 gün izin düşülmesi sonucu bakiye 100 gün üzerinden yapılan hesaplama mahkemece hüküm altına alınmış ise de isabetli olmamıştır. Zira davacının 6 yıl çalışmasına göre ilk 5 yıl x14 gün üzerinden 70 gün ve son yıl 20 gün olmak üzere toplamda 90 gün izin hakkı bulunduğu ve kullandığı 20 gün iznin düşülmesi sonucu 70 gün yıllık izin ücreti alacağına hak kazandığı gözetilmeden yazılı şekilde hatalı hesaplama doğrultusunda karar verilmesi bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ:Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, 07.10.2019 gününde oybirliği ile karar verildi.