Yargıtay 6. Hukuk Dairesi 2021/3325 Esas 2022/3947 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Adana Bölge Adliye Mahkemesi 9. Hukuk Dairesi
İLK DERECE
MAHKEMESİ : Dörtyol 1. Asliye Hukuk Mahkemesi

- K A R A R -
1- Davalılar vekiline gerekçeli karar usulüne uygun olarak 29.11.2020 tarihinde tebliğ edilmiş, davalılar vekili 14.12.2020 havale tarihli dilekçesiyle temyiz talebinde bulunmuştur. 6100 sayılı HMK.nın 361. maddesi gereğince temyiz süresi kararın tebliğinden itibaren 2 hafta olduğundan davalılar vekilinin temyiz talebinde bulunabileceği son gün 12.12.2020 tarihidir.
Bu itibarla, adı geçen davalılar vekili süresinde temyiz talebinde bulunmadığından temyiz talebinin reddi gerekmiştir.
2- HMK 362/1-a maddesi ve 6763 sayılı Kanun’un 42. maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi'nin miktar veya değeri kırkbin Türk lirasını (bu tutar dâhil) geçmeyen davalara ilişkin kararları verildiği anda kesin olup temyiz edilemez HMK’nın ek 1. madde gereğince bu miktar 2017 ve sonrası yıllarda her yıl yeniden değerlendirme oranında artırılacaktır. Bu hükümlere göre hesaplama yapıldığında Bölge Adliye Mahkemesi kararları yönünden 2020 yılı için temyiz kesinlik sınırı 72.070,00 TL’dir.
Yukarıda sözü edilen kurallar ve yapılan açıklamalarla birlikte değerlendirildiğinde; somut olayda 91.821,19TL’nin tahsili talep edilmiş, ilk derece mahkemesince davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi’nce istinaf isteminin esastan reddine karar verilmiş, reddedilen 4.771,51 TL yönünden davacı vekili tarafından temyiz başvurusunda bulunulmuştur. Bu durumda temyiz başvurusu 4.771,51 TL için yapılmış olduğundan Bölge Adliye Mahkemesi karar tarihine göre temyiz eden yönünden kesinlik sınırı altında kalmaktadır. Bu nedenle davacı vekilinin temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenle, davalılar vekilinin temyiz isteminin süreden REDDİNE, (2) numaralı bentte açıklanan nedenle davacı vekilinin temyiz isteminin miktar itibarıyla kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin alınan harcın temyiz eden davacı ile davalılara iadesine, 07.09.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.