Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2020/4876 Esas 2022/13033 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tehdit
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

KARAR
Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre; başka suçtan ceza evinde hükümlü olan sanığın yüzünde sanık müdafisinin yokluğunda verilen kararın kanun yolu bildiriminde, ceza evi idaresi aracılığıyla da temyiz dilekçesi gönderilebileceğinin belirtilmemesi suretiyle yanılgı oluşturulması nedeniyle, sanık müdafisinin temyiz isteminin süresinde olduğu belirlenerek dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre; sanığın adli sicil kaydında yer alan, ... Ağır Ceza Mahkemesinin 22/07/2008 tarih 2008/198 esas 2008/220 karar sayılı 24/06/2009 kesinleşme tarihli ilamında sanığın 10 yıl hapis cezasına mahkumiyetine karar verilerek sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulandığı anlaşılmakla; bu ilamın tekerrüre esas alınması ve sanık hakkında 5275 sayılı Kanunun 108/3. maddesi hükmü uyarınca ikinci kez tekerrür hükümleri uygulanması gerekirken sanığın adli sicil kaydında yer alan başka bir ilamın tekerrüre esas alınarak sanığın birinci kez mükerrir olduğu belirtilmiş ise de, aleyhe temyiz olmadığından bozma sebebi kabul edilmeyerek yapılan incelemede;
Sanığa yükletilen tehdit eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalardan ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu,
Anlaşılmış ve ileri sürülen başkaca temyiz nedenleri yerinde görülmediği gibi, hükümleri etkileyecek oranda hukuka aykırılığa da rastlanmamıştır.
Ancak;
TCK'nın 53/1-b maddesinde yer alan hak yoksunluğunun uygulanmasına ilişkin hükmün, Anayasa Mahkemesi'nin, 08/10/2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı kararıyla iptal edilmiş olması nedeniyle, uygulanma olanağının ortadan kalkmış olması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... müdafisinin temyiz iddiaları bu nedenle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi uyarınca HÜKMÜN BOZULMASINA, ancak; bu aykırılık yeniden yargılama yapılmasına gerek olmaksızın düzeltilebilir nitelikte olduğundan, temyiz edilen kararın açıklanan noktasının tebliğnameye kısmen uygun olarak, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. madde ve fıkrası aracılığıyla 1412 sayılı CMUK'nın 322. maddesi uyarınca, hüküm fıkrasından TCK'nın 53/1-b maddesinin uygulanmasına ilişkin kısımların çıkarılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun olan HÜKMÜN DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 24/05/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.