MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin iş akdini ücret alacakları ödenmediğinden haklı nedenle feshettiğini iddia ederek kıdem tazminatı ile fazla mesai, ulusal bayram genel tatil, hafta tatili ve yıllık izin ücret alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının istifa ederek işten ayrıldığını, yapılan işin niteliği gereği fazla çalışma yapıldığı zamanlarda fazla çalışma ücretlerinin ödendiğini, ödemelerin banka aracılığıyla yapıldığını, işçinin genel tatil, hafta tatili ve yıllık izin ücretine ilişkin taleplerini de kabul etmediklerini beyanla, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre tarafların aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Taraflar arasında davacının fazla çalışmasının belirlenmesi konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda iş yeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada gözönüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille söz konusu olabilir. Buna karşın, bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda dahi, işçinin geçerli bir yazılı belge ile bordroda yazılı olandan daha fazla çalışmayı yazılı delille ispatlaması gerekir. Bordrolarda tahakkuk bulunmasına rağmen bordroların imzasız olması halinde ise, varsa ilgili dönem banka ve tüm ödeme kayıtları celp edilmeli ve ödendiği tespit edilen miktarlar yapılan hesaplamadan mahsup edilmelidir.
Fazla çalışmanın yazılı delil ya da tanıkla ispatı imkan dahilindedir. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez
Somut uyuşmazlıkta; hükme dayanak alınan raporda davacının Mayıs 2013 dönemine kadar haftada 7 gün 12 saat çalışarak 1,5 saat ara dinlenme ile 28,5 saat fazla mesai yaptığı belirlenmiştir. Ne var ki; raporda ,davacının aynı dönemde haftanın 7 günü çalıştığı esas alınarak fazla çalışma ücreti hesaplandığı halde, buna ilave olarak ayda 4 hafta tatilinde çalışıldığı kabulüyle ayrıca hafta tatili ücret alacağı da hesap edilerek mükerrer alacağa neden olunmuştur.
Oysa; davacının fazla çalışma ücreti talebinden başka hafta tatili ücreti talebi de bulunduğundan, haftanın 7 günü çalışmasının olduğu dönemde 6 günlük çalışmasına ilave olarak hafta tatili günlerinde yalnızca 7,5 saati aşan çalışmaları bakımından fazla mesai yapıldığının kabulü ile haftada 21 saat üzerinden fazla mesai alacağı hesaplanması gerektiği gibi, bunun yanı sıra dosyaya ibraz edilen bordoların bir kısmının imzasız olmasına rağmen bu bordrolarda yer alan fazla mesai tahakkuklarının banka kayıtlarına göre ödenip ödenmediği araştırılarak ödendiği tespit edilirse hesaplamadan mahsup edilmesi, ödenmediği anlaşılır ise ilgili aylarında hesaplamaya dahil edilmesi gerekirken bilirkişice imzasız olsa da fazla mesai tahakkuku bulunan tüm bordrolara ait ayların hesaplamadan dışlanması hatalıdır.
3- Taraflar arasında uyuşmazlık, işçinin kullandırılmayan izin sürelerine ait ücretlere hak kazanıp kazanmadığı noktasında toplanmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu"nun 59. maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada, sözleşmenin sona erme şeklinin ve haklı nedene dayanıp dayanmadığının önemi bulunmamaktadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile kanıtlamalıdır. Bu konuda ispat yükü üzerinde olan işveren, işçiye yemin teklif edebilir.
Aktin feshi halinde kullanılmayan yıllık izin sürelerine ait ücret, işçinin kendisine veya hak sahiplerine ödenir. Böylece, iş sözleşmesinin feshinde kullanılmayan yıllık ücretli izin hakkı izin alacağına dönüşür.
Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacının kıdemine göre 130 gün izne hak kazandığı ve davalı tarafça 40 güne ilişkin belge sunulduğundan bu sürenin mahsubu ile bakiye 90 gün için hesaplama yapılmıştır. Ancak dosya içerisinde yer alan ve davacı tarafça imza itirazına uğramayan 2013 3. ay bordrosunda 20 gün, 2014 12. ve 3. ay bordrolarında da 20’şer günden toplam 60 günlük yıllık izin ücreti tahakkuku bulunduğu görülmüştür. Bu nedenle, bordrolarda tahakkuk eden toplam 60 gün yerine 40 günlük yıllık izin ücretinin yapılan hesaplamadan mahsup edilmesi hatalı olmuştur.
SONUÇ:Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 07.10.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.