Hırsızlık - mala zarar verme - tehdit - hakaret - yaralama - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2018/1634 Esas 2019/7342 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/1634
Karar No: 2019/7342
Karar Tarihi: 16.04.2019

Hırsızlık - mala zarar verme - tehdit - hakaret - yaralama - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2018/1634 Esas 2019/7342 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bir Asliye Ceza Mahkemesi tarafından yapılan inceleme sonucunda, bir sanık hakkında hırsızlık, mala zarar verme, tehdit, hakaret ve yaralama suçlarından mahkumiyet hükmü verildiği belirtilmektedir. Temyiz itirazları incelendiğinde, mala zarar verme, tehdit ve hakaret suçlarından kurulan hükümlerin, 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ve 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan adli para cezalarına ilişkin olduğu ve temyiz edilemeyeceği belirtilerek reddedilmiştir. Hırsızlık suçuna ilişkin temyiz itirazları da reddedilmiştir, ancak yaralama suçu için sanık ile müştekiler arasında uzlaştırma işlemi yapılması gerektiği belirtilerek dosya uzlaştırma bürosuna gönderilmiştir.
Kanun maddeleri:
- 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi
- 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun geçici 2. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 253. ve 254. maddeleri
- 6763 sayılı Kanun'un 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesini değiştiren maddesi.

2. Ceza Dairesi 2018/1634 E. , 2019/7342 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme, tehdit, hakaret, yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1- Sanık hakkında mala zarar verme, tehdit, hakaret suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazların incelenmesinde;
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına ilişkin mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından, sanığın temyiz isteğinin 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2-Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
3-Sanık hakkında yaralama suçundan kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazlarına incelenmesinde;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş; dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanığın üzerine atılı TCK’nin 86/2. maddesinde düzenlenen basit yaralama suçunun 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun ile değişik 5271 sayılı CMK"nin 253. maddesine göre ve yasa değişikliğinden önce uzlaşma kapsamında kaldığı anlaşılmakla; sanık ile müştekiler... ve ... arasında 6763 sayılı Kanun ile değişik 5271 sayılı CMK"nin 253. ve 254. maddeleri gereğince uzlaştırma işlemi yapılması için dosyanın uzlaştırma bürosuna gönderilmesi, uzlaştırma girişiminin başarısızlıkla sonuçlanması halinde yargılamaya devamla hüküm kurulması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı BOZULMASINA, 16.04.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.