Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik güvenliğini tehlikeye sokma
Hüküm : TCK"nın 179/3-2, 50/1-a, 52/2. maddeleri gereğince mahkumiyet

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yapılan yargılama sonunda Didim Sulh Ceza Mahkemesinin 15.10.2007 tarihli, 2007/82 Esas, 2007/620 Karar sayılı ilamı ile TCK’nın 179/3, 2, 62, 50/3, 52/2. maddeleri gereğince sanığın mahkumiyetine hükmedildiği, anılan hükmün sanık tarafından temyizi üzerine, Yargıtay 2. Ceza Dairesinin 15.02.2010 tarihli ve 2009/49829 Esas, 2010/4097 Karar sayılı ilamıyla, hükmün onandığı, 5728 sayılı Kanunun 562. maddesi ile CMK"nın 231. maddesinde yapılan değişiklikler değerlendirilerek hükmün açıklanmasının geri bırakılmasının yasal koşullarının oluşup oluşmadığı saptanarak sonucuna göre uygulama yapılması zorunlu olduğundan dosya yeniden ele alınarak yapılan yargılama sonunda, 15.10.2007 tarihli karar kaldırılarak Didim Sulh Ceza Mahkemesinin 19.04.2010 tarihli, 2010/271 Esas, 2010/408 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK’nın 179/3, 2, 62, 50/3, 52/2, 5271 sayılı CMK"nın 231. maddeleri uyarınca 500 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına, sanık hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, anılan kararın itiraz edilmeden 02.07.2010 tarihinde kesinleştiği ve belirtilen tarih itibariyle beş yıllık denetim süresi başladığından, 5271 sayılı CMK"nın 231/8. maddesi uyarınca dava zamanaşımının durduğu, daha sonra sanığın 27.03.2011 tarihinde kasten yaralama suçunu işlediği sabit kabul edilerek, Didim 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 19.03.2015 tarihli ilamı ile 5 ay 25 gün hapis cezasına hükmedildiği ve bu hükmün Yargıtay incelemesinden geçerek 21.11.2018 de kesinleştiği, ihbar üzerine yeniden ele alınan dosyada, 5271 sayılı CMK"nın 231/11. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasına karar verildiği anlaşılmakla;
Sanığa isnat edilen ve daha ağır bir suçu oluşturma ihtimali bulunmayan eylem, 5237 sayılı Kanunun 179/2. maddesinde yaptırıma bağlanmış olup, anılan suç, TCK"nın 66/1-e maddesi uyarınca 8 yıllık zamanaşımına tabidir. Kesen nedenlerin varlığı halinde süre yeniden işlemekte ise de, zamanaşımını kesen en son işlem, 15.10.2007 tarihli mahkumiyet hükmü olup, anılan tarihten itibaren 5237 sayılı TCK"nın 66/1-e maddesinde öngörülen 8 yıllık zamanaşımının, durma süresi de dikkate alındığında, son mahkumiyet kararının verildiği 02.04.2019 tarihinden önce dolduğu gözetilmeden yazılı şekilde mahkumiyet hükmü kurulması;

Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün, gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, aynı Kanunun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, 5237 sayılı TCK"nın 66/1-e ve 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddeleri gereğince sanık hakkındaki davanın DÜŞMESİNE, 12.03.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.