Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2018/9839 Esas 2019/10381 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/9839
Karar No: 2019/10381
Karar Tarihi: 18.06.2019

Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2018/9839 Esas 2019/10381 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, birinci katı demir kapı ile kapalı binanın içindeki malzemeleri çalarken müşteki tarafından yakalanmıştır. Mahkeme, sanığın suçu işlediğini kabul etmiş ve mahkumiyete hükmetmiştir. Ancak, hükmün bazı yönleri bozulmuştur. İlk olarak, suçun 5237 sayılı TCK'nın 142/1-b maddesine uyduğunun gözetilmeden, 141. maddeden hüküm kurulmuştur. İkinci olarak, erteleme şartları değerlendirilirken TCK'nın 51/1-b bendi göz önünde bulundurulmamış ve uygulanamayacağına karar verilmiştir. Son olarak, 5237 sayılı TCK'nın 58. maddesi uyarınca tekerrüre esas alınacak bir önceki kararın tarihi dikkate alınmamıştır. Bu sebeplerden ötürü hüküm bozulmuştur.
Kanun maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi: Hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 142. maddesi: Hırsızlık suçu
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 141. maddesi: Basit hırsızlık suçu
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 51. maddesi: Ceza erteleme koşulları
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 58. maddesi: Tekerrür hükümleri

13. Ceza Dairesi 2018/9839 E. , 2019/10381 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün, 2014/140 esas ve 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak anılan maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Müştekinin kovuşturma aşamasında alınan beyanı ile olay yeri krokisine göre; etrafı duvar ile çevrili, tahtadan yapılma giriş kapısı bulunan bahçe içerisindeki iki katlı binanın birinci katına ait demirden yapılma giriş kapısının sökülerek içeride bulunan bir adet fırın, iki adet kazan, dört adet boru ile iki adet dirsekle birlikte hurda arabasına yüklenerek sanık tarafından götürülmeye çalışıldığı sırada, müştekinin sanığı ikamet kapısının önünde görerek yakalaması şeklinde gerçekleşen eylemin, 5237 sayılı TCK"nın 142/1. maddesinin (b) bendine uyduğu gözetilmeyerek aynı Kanun"un 141. maddesi ile hüküm kurulması,
2-Suç tarihindeki sabıka kaydına göre, sanık daha önce kasıtlı bir suçtan dolayı üç aydan fazla hapis cezasına mahkum edilmediğinden erteleme şartlarının oluşup oluşmadığının TCK"nın 51/1-b bendi de gözetilerek değerlendirilmesi gerekirken, yasal ve yerinde olmayan gerekçe ile TCK"nın 51. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi,
3-5237 sayılı TCK’nın 58. maddesinin uygulanmasına dayanak yapılan Ankara 21. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 23.05.2012 tarih ve 2012/249-481 E.-K. sayılı ilamının; suç tarihi olan 29.05.2014 tarihinden sonra 01.04.2015 tarihinde kesinleşmiş olması nedeniyle tekerrüre esas alınamayacağının gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ..."un temyiz istemi bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun gerekçeye aykırı olarak BOZULMASINA, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK"un 326/son maddesi uyarınca sonuç ceza bakımından sanığın kazanılmış hakkının korunmasına, 18.06.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.