MAHKEMESİ :KADASTRO MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün Yargıtay"ca incelenmesi istenilmekle; temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı, inceleme raporu ve dosyadaki belgeler okundu, GEREĞİ GÖRÜŞÜLDÜ:
Kullanım kadastrosu sırasında ... çalışma alanında bulunan yüzölçümleri tutanaklarında yazılı 271 ada 9, 10, 11, 12, 13, 272 ada 1, 2, 3, 4, 6, 7, 273 ada 1, 2, 3, 274 ada 18, 19, 34, 35, 36, 37, 38, 39 parsel sayılı taşınmazlar Asliye Hukuk Mahkemesi"nde dava konusu olduklarından kullanıcılarının mahkemece belirlenmesi gerektiği belirtilmiş, kadastro tutanaklarının beyanlar hanesine, 6831 sayılı Yasa"nın 2/B maddesi uyarınca orman sınırları dışına çıkarıldıkları şerhi yazılarak arsa vasfıyla ... adına tespit edilmiştir. Davacılar ... 271 ada 9, 10, 11, 12, 13, 272 ada 1, 2, 3, 4, 273 ada 1, 2, 3 , 274 ada 18, 19, 34, 35, 36, 37,38, 39 parsel sayılı taşınmazlarda, ... ve müşterekleri 272 ada 6 parsel sayılı taşınmazda, ... 271 ada 10 parsel sayılı taşınmazda, ... 272 ada 7 parsel sayılı taşınmazda, ... 272 ada 1 parsel sayılı taşınmazda, ... ve ... 272 ada 2 ve 3 parsel sayılı taşınmazlarda lehlerine zilyetlik şerhi verilmesi talebiyle ayrı ayrı dava açmışlardır. Mahkemece dava dosyaları birleştirilerek yapılan yargılama sonucunda esas hakkında karar verilmesine yer olmadığına, karar verilmiş; hüküm, davalı ... vekili ve davalı ... vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Türkiye Cumhuriyeti Anayasası"nın 36. ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin 6. maddesinde yer alan adil yargılanma hakkı ve bu hakkın garantileri olan "aleni yargılama ilkesi" ve "hukuki dinlenilme hakkı"nın amacı, yargılama sürecini ve kararın verilişini kamu denetimine açık tutmak suretiyle adaletin yerine getiriliş biçimini görünür kılmak, kamu eliyle karar verme sürecini denetleyerek kişinin adil yargılanma hakkını güvence altına almak ve adalete güveni korumaktır. Anılan prensipler, mahkemelerce duruşmada tefhim edilen hüküm sonucu ile gerekçeli kararın uyumlu olmasını zorunlu kılmaktadır. Nitekim, 10.04.1992 tarih ... Esas, 1992/4 Karar sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı ile 6100 sayılı HMK’nın 298. maddesi hükümleri de gerekçeli kararın, tefhim edilen kısa karara uygun bulunmasını gerektirmektedir. Ne var ki, dosya arasında bulunan ve "GEREKÇELİ KARAR" başlığı taşıyıp, dosyanın re"sen ele alınması sonucunda celse açılmaksızın düzenlenen tutanağın karar bölümünde; "davanın reddine karar verildiği ve davalı ... lehine vekalet ücretine hükmedildiği, ancak miktarının "..." olarak miktar belirlenmeksizin bırakıldığı; dosyaya ilişkin UYAP ortamından alınan gerekçeli kararın hüküm fıkrasında ise "Her bir davacı yönünden açılan davanın itiraz niteliğinde olduğu anlaşıldığından, esas hakkında karar verilmesine yer olmadığına, davanın açılmasına idarenin hatalı işlemi neden olduğundan davalı kurum lehine vekalet ücretine karar verilmesine yer olmadığına" şeklinde karar verilmek suretiyle kısa karar ile gerekçeli karar arasında uyumsuzluk yaratıldığı anlaşılmış, hükmün infazında tereddüt oluşturulmuştur. Gerekçe ile kısa karar arasındaki uyumsuzluk, adalete güven ilkesini zedelediği gibi Anayasa ile teminat altına alınan yargılamanın açıklığı prensibine, usul ve yasa hükümlerine de aykırılık teşkil ettiğinden başlıbaşına bozma nedeni olup, temyiz itirazları açıklanan nedenle yerinde görüldüğünden kabulü ile hükmün BOZULMASINA, bozma nedenine göre sair hususların incelenmesine yer olmadığına 23.01.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.