MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, yapılan intibakının yanlış olduğunun tespiti ile eklenecek kıdem, kademe ve derece katsayı ve her türlü sosyal-mali haklarının intibakına yansıtılarak belirlenecek yıllık izin ücreti, yevmiye ücret farkı, akdi ilave tediye farkı,yasal ilave tediye farkı ve yıpranma prim farkı alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının 2001 yılındaki daimi kadroya geçirilmesi sırasında geçici işçi statüsündeki çalışmalarının sayılmaması nedeni ile yapılan intibakının yanlış olduğunun tespiti ile eklenecek kıdem, kademe ve derece katsayı ve her türlü sosyal-mali haklarının intibakına yansıtılarak belirlenecek yıllık izin ücreti, yevmiye ücret farkı, akdi ilave tediye farkı,yasal ilave tediye farkı ve yıpranma prim farkı alacaklarının tahsilini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, talep edilen hak ve alacakların zamanaşımına uğradığını, geçici işçilerin kadroya alınmasında intibak işlemlerinin ... hükümleri uyarınca gerçekleştirildiğini, mevsimlik işçi olarak çalışılan dönemin tamamı için yıllık izin ücreti talebinin haksız olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti ve Yargılama Süreci:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Karar, davalı vekilinin temyizi üzerine Yargıtay 7. H.D.’nin 18.02.2016 tarih, 2016/744 Esas, 2016/3695 Karar sayılı kararı ile diğer hususlarla birlikte “.....Somut olayda davacının mevsimlik işçi olarak çalıştığı uyuşmazlık konusu değildir. Mahkemece, yıllık izin hesabında mevsimlik işçi olarak çalışılan dönem için 11 ayı geçip geçmediğine bakılmaksızın hazırlanan bilirkişi raporuna itibar edilerek hüküm kurulmuştur. Oysa yukarıda belirtilen ilke kararı ve Dairemizin istikrar kazanmış uygulamaları çerçevesinde mevsimlik işçilerin yıllık izine hak kazabilmeleri için 1 yıl içerisinde 11 ayın üzerinde bir süreyle çalışmaları gerekmektedir. Mahkemece, davacı işçinin mevsimlik işçi olarak çalıştığı dönemde sadece 1999 yılında 11 ayın üzerinde( 330 gün) çalışması olduğu ve davalı tarafından yapılan ödemelerin bulunduğu gözetilerek davacının hak ettiği yıllık izin ücreti belirlenmelidir. Bu husus gözetilmeksizin hüküm kurulması hatalı olup bozma nedenidir.”gerekçesi ile bozulmuş, Mahkemece bozmaya uyularak yapılan yargılama sonunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Bozmadan sonra verilen karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Mahkemece bozma ilamından sonra alınan 07.03.2017 tarihli bilirkişi raporunda, davacının kullandığı kabul edilen yıllık izin süresi ve dava tarihinden sonra ödenen yıllık izin ücreti nazara alınarak davacının yıllık izin ücreti alacağı bulunmadığı yönünde görüş bildirilmiştir. Mahkemece söz konusu bilirkişi raporuna itibar edildiği gerekçede belirtilmesine rağmen, yıllık izin ücretinin reddi yerine bozma öncesi hükümde olduğu gibi 3.703,53 TL net yıllık izin ücretinin kabulüne karar verilmesi hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 21.02.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.