Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2017/4258 Esas 2018/3704 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ


DAVA : Davacı, kıdem tazminatının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalılar avukatları tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI


A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davacının Ekim 2004 – Ocak 2013 tarihleri arasında alt işverenler bünyesinde gösterilerek ... Eğitim ve Araştırma Hastanesinde tıbbi sekreter olarak görev yaptığını, 1475 sayılı İş Kanunun 14. Maddesi gereğince sigorta süresi ve prim gün sayısı doldurduğunu gösterir belge ile hak ettiği kıdem tazminatının ödenmesi için alt işveren ...ne ihtarname çektiğini, aynı hususu içeren dilekçe ile ... Eğitim ve Araştırma Hastanesine başvurduğunu herhangi bir sonuç alamadığını ileri sürerek kıdem tazminatının faiziyle birlikte tahsiline karar verilmesini istemektedir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı şirket, müvekkili şirketin yüklenici firma olarak işe başladığını, davacının ise iş akdinin feshini ve kıdem tazminatının ödenmesini talep ettiğini, kıdem tazminatı şartının oluşmadığını savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Davalı bakanlık, davaya yanıt dilekçesinde husumet itirazında bulunduklarını, bakanlık ile davacı arasında herhangi bir iş akdi ya da hukuki ilişki, işveren sıfatlarının bulunmadığını savunarak davanın reddini talep etmiştir.


C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti ve Yargılama Süreci:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalılar vekilleri temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalılar vekillerinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Dava dilekçesinde davacının Ekim 2004-Ocak 2013 tarihleri arasında çalıştığı beyan edilmiş olup, davacı davalı şirkete gönderdiği ihtarname ile 2013 Ocak ayının 3.günü ücretsiz izne ayrıldığını beyan etmesine rağmen mahkemece hizmet süresi 31.01.2013 tarihine kadar tespit edilmiştir. Ücretsiz izinde geçen süreler kıdem tazminatına esas süre bakımından dikkate alınmaz. Bu durumda ücretsiz izin dönemleri dışında kalan hizmet süresi hesaplanmalıdır. 6100 sayılı HMK"nın 25. maddesi uyarınca maddi vakıayla bağlılık kuralı gereğince davacının bu beyanı nazara alınarak kıdem tazminatının hesaplanmasında 02.01.2013 tarihi esas alınması gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 21.02.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.