Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/8792 Esas 2019/16274 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/8792
Karar No: 2019/16274
Karar Tarihi: 18.09.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/8792 Esas 2019/16274 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen mahkumiyet hükmü, temyiz edildi. Yargıtay tarafından yapılan incelemeler sonucunda, olayın çıkış sebebi ve gelişimi konusunda sanık ve katılanın farklı beyanlarda bulunduklarının tespit edildiği ve ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığının belirsiz olduğunun anlaşıldığı belirtildi. Bu durumun sanık lehine haksız tahrik hükümlerinin uygulanmasını gerektirdiği ifade edildi. Ayrıca, sanık hakkında adli sicil kaydının yüzüne okunmayan suçlamalar olduğu ve tekerrüre esas alınan suçun uzlaştırma kapsamına alınması nedeniyle infaz rejiminin belirlenmesi için mahkemeden ayrıntılı bilgi istendiği belirtildi. Temyiz sebepleri bu nedenlerle kabul edilerek, hüküm bozuldu.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı TCK'nin 29. maddesi (haksız tahrik hükümleri)
- 5237 sayılı TCK'nin 58. maddesi (adli sicil kaydının değerlendirilmesi)
- 5271 sayılı CMK'nin 226. maddesi (idari işlemlerde usul ve esaslar)
- 5271 sayılı CMK'nin 253. maddesi (uzlaştırma hükümleri)
- 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi (CMK değişiklikleri)

3. Ceza Dairesi 2019/8792 E. , 2019/16274 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
1) Sanık ve katılanın olayın çıkış sebebini ve gelişimini farklı şekilde anlattıkları, iki tarafın da olayda yaralandığı ve tanık ..."nın olayın başlangıcına ilişkin görgüye dayalı bilgisi olmayıp, kavga devam ederken yanlarına gelmesi nedeniyle ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığının şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediği anlaşılmakla, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas - 367 sayılı kararı uyarınca, şüpheli kalan bu halin sanık lehine 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin asgari seviyede (1/4) oranında uygulanmasını gerektirdiğinin gözetilmemesi,
2) Talimat yoluyla ifadesi alınan ve dosya içerisinde mevcut adli sicil kaydı yüzüne okunmayan sanık hakkında, iddianamede gösterilmeyen 5237 sayılı TCK"nin 58. maddesinin ek savunma hakkı tanınmadan uygulanması suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 226. maddesine aykırı davranılması,
3) Sanığın adli sicil kaydında tekerrüre esas olan başka ilamının bulunmadığı da gözetildiğinde, sanık hakkında tekerrüre esas alınan Şereflikoçhisar Asliye Ceza Mahkemesinin 13.11.2012 tarih ve 2012/226 Esas - 2012/358 Karar sayılı ilamıyla sanığın 5237 sayılı TCK"nin 106/1-1. cümlesi gereğince "tehdit" suçundan cezalandırılmasına karar verildiği ancak; 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK"nin 253. maddesi gereğince uzlaşma hükümleri yeniden düzenlenerek, tekerrüre esas alınan suçun da uzlaşma kapsamına alındığı anlaşılmakla; TCK"nin 2. ve 7. maddeleri de gözetilerek, sanık hakkında tekerrüre esas alınan hükme ilişkin uzlaştırma işlemi yapılıp yapılmadığı mahkemesinden sorularak, sonucuna göre TCK"nin 58. maddesinde düzenlenen mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanıp uygulanmayacağının belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 18.09.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.