Danıştay 9. Daire 2020/3283 Esas 2022/192 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DOKUZUNCU DAİRE
Esas No : 2020/3283
Karar No : 2022/192

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : ... Vergi Dairesi Müdürlüğü
VEKİLİ : Av....
KARŞI TARAF (DAVACI) : ...

İSTEMİN KONUSU : ... Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin ... tarih ve E:..., K:... sayılı kararının, temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ:
Dava konusu istem: Davacı adına, POS cihazıyla gerçekleştirdiği tefecilik faaliyetinden elde ettiği faiz gelirini kayıt ve beyan dışı bıraktığı yolunda düzenlenen vergi inceleme raporuna dayanılarak 2013 yılı için re'sen tarh edilen bir kat vergi ziyaı cezalı gelir vergisi ile 2013/Ocak-Mart, Nisan-Haziran,Temmuz-Eylül, Ekim-Aralık dönemlerine ilişkin geçici verginin kaldırılması istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: ... Vergi Mahkemesi ... tarih ve E:..., K:... sayılı kararıyla; davacının 2013 takvim yılı için, 6736 Sayılı Kanun kapsamında 22/09/2016 tarihinde gelir vergisi matrah artırımında bulunduğu, ancak davalı idare tarafından anılan matrah arttırımın 2011 yılında mükellefin pos tefecilik faaliyetinde bulunduğu, sahte belge düzenlediği ve kullandığından bahisle geçersiz kabul edilerek davacının 2012 ve 2013 hesap dönemlerine ait işlemlerinin pos tefecilik yönünden incelendiği, yapılan inceleme neticesinde ... tarih ve ... sayılı vergi tekniği raporu düzenlendiği, davacının 2013 yılına ait toplam 10.050.320,00-TL'lik bir kısım işlemini pos tefecilik kapsamında icra ettiği tespitine yer verildiği, bunun üzerine düzenlenen ... tarih ve ... ve ... sayılı vergi inceleme raporlarına dayanılarak dava konusu tarhiyatların yapıldığı, 6736 sayılı Bazı Alacakların Yeniden Yapılandırılmasına İlişkin Kanun kapsamında mükelleflerin belirtilen şartlar dâhilinde gelir ve kurumlar vergisi matrahlarını artırdıkları takdirde, artırımda bulunulan yıllar için yıllık gelir ve kurumlar vergisi incelemesi ve bu yıllara ilişkin olarak bu vergi türleri için daha sonra başka bir tarhiyat yapılamayacağının açıkça belirtildiği, 6736 sayılı Kanunun 5/9. maddesinde yer alan, 213 sayılı Kanunun 359. uncu maddesinin (b) fıkrasındaki “defter, kayıt ve belgeleri yok edenler veya defter sahifelerini yok ederek yerine başka yapraklar koyanlar veya hiç yaprak koymayanlar veya belgelerin asıl veya suretlerini tamamen veya kısmen sahte olarak düzenleyenler, bu maddenin birinci, ikinci ve üçüncü fıkra hükümlerinden yararlanamazlar'' hükmüne göre, yasada tarif edilen fiillerin, münhasıran matrah artırımında bulunulan dönemlerde işlenmesi halinde matrah arttırımına engel teşkil edeceği şeklinde anlaşılması gerektiği, aksi yöndeki düşüncede ise, kanun ile gerçekleştirilmek istenen amaca aykırı sonuçlar doğacağı ve yasa koyucunun amaçlamadığı bir sonuca dar yorum yolu ile ulaşılacağı ve hukuki belirlilik ilkesininin ihlal edileceği, yasa koyucunun mükellef bakımından kısıtlayıcı nitelikteki düzenlemeleri açıkça yaptığı halde sözü edilen mevzuatta davalı idarenin öne sürdüğü biçimde bir düzenlemenin bulunmadığı, 22/09/2016 tarihinde 6736 sayılı Bazı Alacakların Yeniden Yapılandırılmasına İlişkin Kanun kapsamında 2013 yılına ait gelir vergisi matrah artırımında bulunan davacı adına, artırımda bulunulan yıllara ilişkin olarak başka bir inceleme ve tarhiyat yapılamayacağı yönündeki hüküm gözetilmeden artırımda bulunulan 2013 yılı için ... tarihli ... ve ... sayılı iş emri ile başlatılan vergi incelemesi sonucu düzenlenen ... tarih ve ... sayılı vergi tekniği raporu ve ... tarih ve ... ve ... sayılı vergi inceleme raporlarına dayanılarak yapılan 2013 yılına ait bir kat vergi ziyaı cezalı gelir vergisi ile 2013/Ocak-Mart, Nisan-Haziran,Temmuz-Eylül, Ekim-Aralık dönemlerine ilişkin geçici vergilere bağlı olarak kesilen bir kat vergi ziyaı cezalarında hukuka uygunluk bulunmadığı; 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu'nun mükerrer 120. maddesi uyarınca mahsup süresi geçtikten sonra kesinleşen geçici vergilerin terkin edileceğinin belirtildiği, bu doğrultuda davacı adına düzenlenen vergi/ceza ihbarnamesinde de gelir geçici vergi aslının tahakkuk ettirilmeyeceği davalı idare tarafından belirtildiğinden, dava konusu edilen gelir geçici vergi aslına ilişkin olarak bir inceleme yapmak olanaklı olmadığından gelir geçici vergi aslının kaldırılması talebinin incelenmeksizin reddedilmesi gerektiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne, kısmen incelenmeksizin reddine karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: İstinaf başvurusuna konu Vergi Mahkemesi Kararının hukuka ve usule uygun olduğu belirtilerek 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca istinaf başvurusunun reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI: Davacı tarafından 6736 sayılı BazıAlacakların Yeniden Yapılandırılmasına İlişkin Kanun uyarınca 2013 yılına ilişkin matrah artırımında bulunulsa dahi 6736 sayılı Kanun Genel Tebliği E/6-F alt bendi uyarınca davacının 2011 takvim yılında sahte fatura düzenleme faaliyetiyle iştigal ettiğine dair düzenlenen vergi tekniği raporu bulunduğu, davacı hakkında yapılan inceleme sonucu 2013 yılı için re'sen tarh edilen bir kat vergi ziyaı cezalı gelir vergisi ile 2013/Ocak-Mart, Nisan-Haziran,Temmuz-Eylül, Ekim-Aralık dönemlerine ilişkin geçici verginin hukuka uygun olduğu iddialarıyla kararın bozulması istenilmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI: Savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ ...'IN DÜŞÜNCESİ: Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME :
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Davalının temyiz isteminin reddine,
2. Davanın yukarıda özetlenen gerekçeyle kabulüne ilişkin Vergi Mahkemesi kararına yönelik istinaf başvurusunun reddi yolundaki ... Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin ... tarih ve E:... , K:... sayılı kararının ONANMASINA,
3. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 50. maddesi uyarınca, onama kararının taraflara tebliğini ve bir örneğinin de ... Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın ... Vergi Mahkemesine gönderilmesine, 02/02/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.