Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2020/17864 Esas 2022/13680 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, hakaret, kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, temyiz isteminin reddi

KARAR
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
A) Sanık hakkında kasten yaralama ve katılan ...'ye yönelik hakaret suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin reddine dair ek kararın temyizinde;
Kararda öngörülen cezaların nitelik ve niceliğine göre, verildiği tarih itibarıyla hükümlerin temyiz edilemez olduğundan bahisle, Yerel Mahkeme tarafından CMUK'nın 315. maddesi uyarınca temyiz isteminin reddine karar verilmesinde bir isabetsizlik görülmediğinden, tebliğname uygun olarak, sanık ...'ın temyiz isteminin reddine ilişkin ek kararın ONANMASINA,
B) Müşteki ...'a yönelik hakaret ve tehdit suçlarından kurulan hükümlerin temyizinde;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Sanık ...'ın yokluğunda verilen ... (Kapatılan) ... Sulh Ceza Mahkemesi'nin 01/03/2012 tarih 2010/382 esas, 2012/169 sayılı hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararın sanık ...'a öncelikle beyan ettiği son adresine tebliğe çıkarıldığı ve bu adresten tanınmadığı gerekçesiyle merciine iade edildiği, bunun üzerine MERNİS adresine Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesine göre tamamlanması gereken tebliğin, sanığın tebliğ tarihindeki MERNİS adresi yerine beyan ettiği son adresi ile aynı olan önceki MERNİS adresine yapılması nedeniyle usulsüz olduğu, bu nedenle hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararın kesinleştiğinden bahsedilmeyeceği, Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 04/10/2018 tarih ve 2017/8-952 esas, 2018/403 sayılı kararında da açıklandığı üzere, verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının kesinleşmemesi nedeniyle zamanaşımının durmayacağı ve denetim süresinin başlamayacağı, denetim süresi ve açıklanması geri bırakılan hükmün açıklanma koşullarının bulunmadığı cihetle, yerel Mahkemece verilen hükmün açıklanmasına ilişkin kararın hukuki değerden yoksun olduğu, bu suretle de mahkumiyet kararının zamanaşımını kesmeyeceği, 5237 sayılı TCK'nın 66/1-e maddesinde öngörülen 8 yıllık olağan zamanaşımının, son kesme nedenini oluşturan sanığın sorgusunun yapıldığı 28/09/2010 tarihinden inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşıldığından, sanık ...'ın temyiz nedenleri yerinde görülmekle, 5320 sayılı Kanun'un  8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi uyarınca, tebliğnameye aykırı olarak, başkaca yönleri incelenmeksizin HÜKÜMLERİN BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta CMUK'nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan sanık  hakkında açılan kamu davalarının gerçekleşen dava zamanaşımı nedeniyle, 5237 sayılı TCK'nın 66/1-e. ve CMK'nın 223/8. maddeleri gözetilerek DÜŞMESİNE, 31/05/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.