10. Ceza Dairesi Esas No: 2014/993 Karar No: 2019/2188 Karar Tarihi: 12.04.2019
Sağlık için tehlikeli madde temin etme - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2014/993 Esas 2019/2188 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Mahkeme, Reşadiye Sulh Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada, sağlık için tehlikeli madde temin etmek suçlamasıyla yargılanan tüm sanıkların beraat ettiğini hüküm altına almıştır. Mahkeme, suça konu eylemin çocuğun sağlığını tehlikeye sokmadığına ve 18 yaşını doldurmamış kişilere alkollü içki satılması veya sunulması sonucunda çocuğun sağlığının tehlikeye sokulması durumunda uygulanabilecek idari para cezasına ilişkin zamanaşımının dolmuş olduğuna karar vermiştir. Kararda belirtilen 4250 sayılı İspirto ve İspirtolu İçkiler İnhisarı Kanunu'nun 6. maddesi, 5320 sayılı Kanun'un 7. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'nın 321. ve 322. maddeleri doğrultusunda, suçun yaptırımı hakkında detaylı açıklamalar yapılmıştır.
10. Ceza Dairesi 2014/993 E. , 2019/2188 K.
"İçtihat Metni"
Mahkeme : REŞADİYE Sulh Ceza Mahkemesi Suç : Sağlık için tehlikeli madde temin etme Hüküm : Beraat (Tüm sanıklar hakkında)
Dosya incelendi. GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ: Her ne kadar tebliğnamede... sanık olarak gösterilmiş ise de; Cumhuriyet savcısının adı geçen sanık hakkında verilen beraat hükmüne yönelik temyiz talebi bulunmadığından sanıklar ... ve ... hakkında kurulan hükümlere hasren yapılan incelemede; Dosyada mağdurun alkol muayenesine dair rapor ve doktor muayenesi sonucunda sağlığının tehlikeye sokulduğuna ilişkin bir tespit bulunmadığından, suça konu eylemin sanıklar lehine olan ve hüküm tarihinden sonra 11/06/2013 tarihinde yürürlüğe giren 4250 sayılı İspirto ve İspirtolu İçkiler İnhisarı Kanununun 6487 sayılı Kanunla değiştirilen 6. maddesinin 3. fıkrası yollamasıyla 7. maddesinin 2. fıkrasına göre, 18 yaşını doldurmamış kişilere alkollü içki satılması veya sunulması sonucunda çocuğun sağlığının tehlikeye sokulması halinde ayrıca TCK"nın 194. maddesine göre cezaya hükmolunacağı, eylemin çocuğun sağlığını tehlikeye sokmaması halinde ise aynı Yasanın 7. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendi gereğince münhasıran idari para cezası verileceği şeklinde yaptırıma bağlandığı anlaşıldığından 5237 sayılı TCK"nın 7. maddesi de gözetilerek, hükümlerin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddelerinin verdiği yetkiye dayanılarak sabit olan 4250 sayılı Kanunun 6. maddesi kapsamındaki eylem nedeniyle uygulanabilecek idari para cezasının miktarına göre 5326 sayılı Kabahatler Kanununun 20/2-a maddesinde yazılı soruşturma zamanaşımının dolmuş olması karşısında, aynı Kanunun 20. maddesinin 1. fıkrası uyarınca İDARİ PARA CEZASI VERİLMESİNE YER OLMADIĞINA, 12.04.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.