Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2019/7291 Esas 2019/18143 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/7291
Karar No: 2019/18143
Karar Tarihi: 03.10.2019

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2019/7291 Esas 2019/18143 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi'nde görülen bir alacak davasında, mahkeme bir kısım işçilik alacağının tahsiline karar vermiştir. Ancak daha sonra yapılan bozma sonrasında kıdem tazminatı yönünden hüküm altına alınan toplam miktarın, temyiz kesinlik sınırı olan 2.590,00 TL kapsamında kaldığı belirlenmiştir. Bu nedenle davalı vekilinin temyiz istemi reddedilmiştir. Kararda, temyiz kesinlik sınırı ve mülga 1086 sayılı Kanun'un 427 ve 432. maddeleri hakkında bilgi verilmiştir.

22. Hukuk Dairesi 2019/7291 E. , 2019/18143 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Miktar ve değeri temyiz kesinlik sınırını aşmayan taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 427. maddesi uyarınca temyiz edilemez. Kesinlik sınırı kamu düzeni ile ilgilidir.
Davacı eldeki alacak davası ile; bir kısım işçilik alacağının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir. Mahkemece, 31.03.2016 tarihli kararla, bir kısım işçilik alacaklarının hüküm altına alınmasına karar verilmiştir.
Mahkemenin 31.03.2016 tarihli kararı, Dairemizin 16.02.2017 tarihli ilamıyla, kıdem tazminatı yönünden bozulmuştur. Diğer alacak talepleri yönünden bir bozma sebebi yapılmadığından, hükmün bu kısmı kesinleşmiştir.
Mahkemece, bozma sonrasında davacının 1.328,05 TL fazla kıdem tazminatının bulunduğu kabul edilerek hüküm kurulmuş; diğer alacak talepleri hakkında ise bozmadan önceki karar gibi hüküm sonucu tesis edilmiştir. Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Bozmadan sonra tesis edilen mahkeme kararında, temyiz kesinlik sınırının belirlenmesinde, bozma kararı kapsamı dışında kalan alacaklara dair hüküm kısmının dikkate alınmaması gereklidir. Şu halde, dosya içeriğine göre, Dairemizin 16.02.2017 tarihli bozma kararı kapsamında bulunan kıdem tazminatı bakımından hüküm altına alınan toplam miktarın karar tarihi itibari ile temyiz kesinlik sınırı olan 2.590,00 TL kapsamında kaldığı anlaşılmakla, davalı vekilinin temyiz isteminin, 6100 sayılı Kanun"un geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Kanun"un 427, 432 maddeleri uyarınca reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda yazılı sebepten, davalı vekilinin temyiz isteminin 6100 sayılı Kanun"un geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Kanun"un 427, 432 maddeleri uyarınca REDDİNE, peşin temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 03.10.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.