Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/10732 Esas 2021/672 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/10732
Karar No: 2021/672
Karar Tarihi: 21.01.2021

Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/10732 Esas 2021/672 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bu mahkeme kararı hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından dolayı verilmiştir. 18 yaşından küçük bir kişi hakkında kısa süreli hapis cezası verilmesine rağmen, ceza adli para cezasına çevrilemez. Ancak suç işlendiği tarihte 18 yaşından küçük olduğu belirtilen sanık hakkında, hapis cezasının adli para cezasına çevrilmek zorunda olduğu karara bağlanmıştır. Kararda, suça sürüklenen çocuk müdafiinin lehe hükümlerin uygulanması talebi de söz konusudur. Ancak bu talebe ilişkin karar verilmemiştir. Ayrıca, suça sürüklenen çocuk hakkında sosyal inceleme raporu alınmaması gerekçeli kararda belirtilmemiş olması da eksiklik olarak gösterilmiş ve dava Bozulmuştur.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı TCK'nın 50/2. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nın 50/1-a bendi
- 5237 sayılı TCK'nın 50/3. maddesi
- 5395 sayılı Kanun'un 35/1. maddesi
- TCK'nın 52/4. maddesi

2. Ceza Dairesi 2020/10732 E. , 2021/672 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
İşyeri dokunulmazlığının ihlali suçu ile ilgili olarak suç tanımında hapis cezası ile adli para cezasının seçimlik ceza olması ve sonuç olarak hapis cezası seçilmesi durumunda 5237 sayılı TCK"nın 50/2. maddesi uyarınca aynı Kanun’un 50/1-a. bendine göre hapis cezasının adli para cezasına çevrilemeyeceği öngörülmekle birlikte, TCK’nın 50/3. maddesi uyarınca suç tarihinde 18 yaşından küçük olan suça sürüklenen çocuk hakkında temel ceza olarak hapis cezasını tercih eden mahkemece, sonuç olarak hükmedilen kısa süreli hapis cezasının 5237 sayılı Kanun’un 50/1. maddesinde belirtilen adli para cezası dahil seçenek yaptırımlardan birine çevrilmesi zorunlu bulunduğundan bu husus bozma nedeni yapılmamış, dosya kapsamına göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1-Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 20.11.2018 tarihli ve 2016/6-986 E., 2018/554 K. sayılı içtihadında belirtildiği üzere, 15-18 yaş aralığında bulunan suça sürüklenen çocuk hakkında 5395 sayılı Kanunun 35/1. maddesi uyarınca sosyal inceleme yaptırılıp rapor aldırılmasının zorunlu olmadığı ancak rapor aldırılmaması halinde gerekçesinin kararda gösterilmesi gerektiği halde, suça sürüklenen çocuk hakkında sosyal inceleme raporu aldırılmama nedeninin gerekçeli kararda gösterilmemesi,
2-Suça sürüklenen çocuk müdafiinin lehe hükümlerin uygulanması talebinin suça sürüklenen çocuk hakkında işyeri dokunulmazlığının ihlali suçundan hükmedilen adli para cezasının TCK"nın 52/4. maddesi gereğince taksitlendirmesini de kapsadığı halde, bu hususa ilişkin olumlu yada olumsuz bir karar verilmemesi,
3-Kayden 10.05.1998 doğumlu olup, suçun işlendiği 01.06.2015 tarihinde onsekiz yaşını doldurmadığı anlaşılan suça sürüklenen çocuk hakkında açılan kamu davasının “çocuk mahkemesi sıfatıyla” görülmesi gerektiği gözetilmeden yargılamaya devamla yazılı şekilde karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, suça sürüklenen çocuk müdafiinin temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle isteme uygun olarak BOZULMASINA, 21.01.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.