Abaküs Yazılım
22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2013/14162
Karar No: 2014/16232

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2013/14162 Esas 2014/16232 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi         2013/14162 E.  ,  2014/16232 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ : Şanlıurfa 1. İş Mahkemesi
    TARİHİ : 02/04/2013
    NUMARASI : 2012/592-2013/505

    Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
    Y A R G I T A Y K A R A R I
    Davacı vekili, davalı iş yerinde 1985 - 2012 yılları arasında çalışan ve emekli olan müvekkilinin 2000 yılından 2007 yılına kadar her yıl için 30 gün izin kullanması gerekirken, bulunduğu serviste eleman yetersizliğinden dolayı hak ettiği izinlerinin kullandırılmadığını, müvekkilinin belirtilen yıllardan dolayı 240 gün izin alacağının mevcut olduğunu beyanla yıllık ücretli izin alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
    Davalı vekili, davacının İş Kanunu"na tabi çalışmakta iken 13.07.2012 yılında 2012 yılına ait izin ücreti alarak emekli olduğunu, daha önceki yıllara ait izin ücretlerinin Maliye Bakanlığının 13.04.1995 gün ve 7498 genelgesi gereği ödenmesinin mümkün olmadığını, davacının müvekkil idarede geçici olarak çalıştığı sürelerin düşülerek hesaplanması gerektiğini beyanla davanın reddini savunmuştur.
    Mahkemece toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, dava konusu yıllık ücretli izin alacağının kabulüne hükmedilmiştir.
    Karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
    Taraflar arasında uyuşmazlık davacı işçinin 200o- 2007 yıllarına ilişkin yıllık iznini kullanıp kullanmadığı noktasında toplanmaktadır.
    4857 sayılı İş Kanunu"nun 59. maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada ilişkinin sona erme şeklinin ve haklı olup olmadığının önemi bulunmamaktadır.
    Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile kanıtlamalıdır. Bu konuda ispat yükü üzerinde olan işveren, işçiye yemin teklif edebilir.
    Aktin feshi halinde kullanılmayan yıllık izin sürelerine ait ücret işçinin kendisine veya hak sahiplerine ödenir. Böylece, iş sözleşmesinin feshinde kullanılmayan yıllık ücretli izin hakkı izin alacağına dönüşür. Bu nedenle zamanaşımı da, iş sözleşmesinin feshinden itibaren işlemeye başlar.
    Somut olayda, davacının 23.10.1985-13.07.2012 tarihleri arasında davalı işyerinde su dağıtım teknisyeni olarak çalışması sonrası emeklilik nedeniyle iş sözleşmesini feshettiği ve 01.01.2000-31.12.2007 tarihleri arasında hak edipte kendisine kullandırılmadığını ileri sürdüğü yıllık ücretli izin alacağının tahsilini talep ettiği, buna karşı davalı tarafın dosya içerisine sunmuş oldukları davacıya ait yıllık izin belgelerinin değerlendirilmediğini savunduğu, yapılan yargılama sonunda mahkemece alınan bilirkişi raporu doğrultusunda davacının hesaplanan yıllık ücretli izin alacaklarının kabulüne karar verildiği anlaşılmıştır.
    Mahkemece dosya içinde yer alan davacıya ait yıllık izin belgelerine itibar edilmeksizin karar verilmesi hatalı olup, davacının 2000-2007 yıllarına ait izinlerini kullandığına dair belgeler değerlendirilerek sonucuna göre davacının yıllık ücretli izin alacağı hakkında karar verilmesi gerekirken eksik incelemeye dayalı olarak yazılı şekilde karar verilmesi bozmayı gerektirmiştir.
    SONUÇ: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 09.06.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi



    Sayın kullanıcılarımız, siteden kaldırılmasını istediğiniz karar için veya isim düzeltmeleri için bilgi@abakusyazilim.com.tr adresine mail göndererek bildirimde bulunabilirsiniz.

    Son Eklenen İçtihatlar   AYM Kararları   Danıştay Kararları   Uyuşmazlık M. Kararları   Ceza Genel Kurulu Kararları   1. Ceza Dairesi Kararları   2. Ceza Dairesi Kararları   3. Ceza Dairesi Kararları   4. Ceza Dairesi Kararları   5. Ceza Dairesi Kararları   6. Ceza Dairesi Kararları   7. Ceza Dairesi Kararları   8. Ceza Dairesi Kararları   9. Ceza Dairesi Kararları   10. Ceza Dairesi Kararları   11. Ceza Dairesi Kararları   12. Ceza Dairesi Kararları   13. Ceza Dairesi Kararları   14. Ceza Dairesi Kararları   15. Ceza Dairesi Kararları   16. Ceza Dairesi Kararları   17. Ceza Dairesi Kararları   18. Ceza Dairesi Kararları   19. Ceza Dairesi Kararları   20. Ceza Dairesi Kararları   21. Ceza Dairesi Kararları   22. Ceza Dairesi Kararları   23. Ceza Dairesi Kararları   Hukuk Genel Kurulu Kararları   1. Hukuk Dairesi Kararları   2. Hukuk Dairesi Kararları   3. Hukuk Dairesi Kararları   4. Hukuk Dairesi Kararları   5. Hukuk Dairesi Kararları   6. Hukuk Dairesi Kararları   7. Hukuk Dairesi Kararları   8. Hukuk Dairesi Kararları   9. Hukuk Dairesi Kararları   10. Hukuk Dairesi Kararları   11. Hukuk Dairesi Kararları   12. Hukuk Dairesi Kararları   13. Hukuk Dairesi Kararları   14. Hukuk Dairesi Kararları   15. Hukuk Dairesi Kararları   16. Hukuk Dairesi Kararları   17. Hukuk Dairesi Kararları   18. Hukuk Dairesi Kararları   19. Hukuk Dairesi Kararları   20. Hukuk Dairesi Kararları   21. Hukuk Dairesi Kararları   22. Hukuk Dairesi Kararları   23. Hukuk Dairesi Kararları   BAM Hukuk M. Kararları   Yerel Mah. Kararları  


    Avukat Web Sitesi