MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Görevi kötüye kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
02/06/2011 gün ve 2009/385 Esas, 2011/405 Karar sayılı sanığın mahkumiyetine ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair ilk karar sonrası sanığın denetim süresi içerisinde kasıtlı bir suç işlemesi nedeniyle dosyanın tekrar ele alındığı, mahkemenin verdiği yeni hükmün Yargıtay incelemesine tabi ve kesinleşmesi halinde infaza verilecek hüküm olacağı gözetilerek kararın dayandığı tüm kanıtların, bu kanıtlara göre ulaşılan sonuçların, iddia, savunma, tanık anlatımları ve dosyadaki diğer belgelere ilişkin değerlendirmeler ile sanığın eyleminin ve yüklenen suçun unsurlarının nelerden ibaret olduğunun, hangi gerekçeyle hangi delillere üstünlük tanındığının açık olarak gerekçeye yansıtılması ve bu şekilde cezanın şahsileştirilmesi gerekirken, açıklanan ilkelere uyulmadan, gerekçeli kararda sadece önceki kararın ortadan kaldırılma ve yeni hüküm kurma nedenleri ile hüküm kısmına yer verilmek suretiyle Anayasanın 141 ve 5271 sayılı CMK"nın 34, 223, 230 ve 289/1-g maddelerine aykırı davranılması,
Suç tarihinde Güzelbağ Belediye başkanı olarak görev yapan sanığın, ....isimli belde sakinlerinin ruhsatsız yapıları bulunduğundan haberdar olmasına rağmen gerekli cezai müeyyideleri uygulamayıp yıkım kararı almayarak ihmali davranışla görevini kötüye kullandığı iddia ve kabul edilen somut olayda; soruşturma aşamasında dosyanın 22/12/2008 tarihli teslim tutanağı ile gerekli incelemeler yapılmak üzere şehir plancısı bilirkişiye teslim edildiği ve bilirkişi incelemesi yaptırıldığı halde, dosya kapsamında bahse konu bilirkişi raporunun bulunmadığının anlaşılması karşısında, söz konusu raporun aslı veya onaylı bir örneği denetime esas oluşturacak şekilde dosyaya getirtilip, maddi gerçeğin hiçbir kuşkuya yer bırakmayacak şekilde ortaya çıkarılması bakımından, suç tarihi itibarıyla belediyede bu kişilere ait inşaatların imar planına aykırı
yapılar olup olmadığını tespit edecek ve yapı tatil zaptı tanzim edecek yeterli teknik personel bulunup bulunmadığının, suç tarihleri öncesinde Belediye Fen İşleri Müdürlüğünce davaya konu imara aykırılıklar hususunda tutanak tutulup tutulmadığının belirlenip, gerekirse bu hususta bilirkişi raporu aldırılması, UYAP sisteminden yapılan sorgulamada, sanık hakkında Alanya 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 2015/30 Esas, 2015/156 Karar ve Alanya 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2017/91 Esas, 2017/346 Karar sayılı ilamlarıyla görevi kötüye kullanma suçundan açılan kamu davalarında ve yine Alanya 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 2011/133 Esas, 2012/78 Karar sayılı ilamıyla da iddianame yerine geçen görevsizlik kararıyla zimmet suçundan açılan kamu davasında eylemlerinin görevi kötüye kullanma olarak kabulüyle mahkumiyetine karar verildiği nazara alınarak anılan dosyaların akıbetinin araştırılması ve mümkünse davaların birleştirilmesi, mümkün olmaması halinde asılları veya onaylı örneklerinin getirtilmesi, hukuki kesinti, zincirleme suç ve mahsup hükümlerinin değerlendirilmesi sonrasında hasıl olacak sonuca göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerektiği gözetilmeden eksik inceleme ve yetersiz gerekçelerle yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabule göre de;
Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve E. 2014/140; K. 2015/85 sayılı iptal Kararının 24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe girmiş olması nedeniyle TCK"nın 53/1. maddesiyle ilgili olarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
TCK"nın 53/1-a maddesindeki yetkiyi kötüye kullanmak suretiyle atılı suçu işlediği kabul edilen sanık hakkında aynı Kanunun 53/5. madde ve fıkrası gereğince, cezanın infazından sonra başlamak üzere, hükmolunan cezanın yarısından bir katına kadar bu hak ve yetkinin kullanılmasının yasaklanmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321 ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 27/11/2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.