Özel belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/615 Esas 2019/7941 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/615
Karar No: 2019/7941
Karar Tarihi: 13.11.2019

Özel belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/615 Esas 2019/7941 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, sanık hakkında yapılan yargılamada, özel belgede sahtecilik suçuyla ilgili düşme kararı vermiş ve kararın vekalet ücretine ilişkin kısmının temyiz edilmesi gerektiğini belirtmiştir. Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun kararlarına atıfta bulunan mahkeme, ön ödeme sonucu verilen düşme kararlarının temyiz edilebilirlik sınırının, ön ödemeye esas alınan miktar tarafından belirleneceğine dikkat çekmiştir. Ayrıca, yalnızca vekalet ücretine yönelik temyiz başvurusu yapıldığında, Yargıtayca yapılacak temyiz incelemesinin vekalet ücreti ile sınırlı olacağı, yargılama giderlerinin ise hüküme bağlı tamamlayıcı bir parça olarak kabul edildiği ve temyiz edilebilirlik sınırının, asıl hükmün bağlı olduğu kurallara tâbi olduğu açıklanmıştır. Son olarak, sanığın suçundan dolayı ön ödeme esnasında ödediği miktarın 3000 TL'nin altında kaldığı gerekçesiyle, temyiz talebinin reddine karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri: 5271 sayılı CMK'nin 223. maddesi, 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi, 1412 sayılı CMUK'nin 305. maddesi (2. fıkrası 1. bendi), HUMK'nin 427. maddesi, 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'un geçici 2. maddesi.

11. Ceza Dairesi 2019/615 E. , 2019/7941 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Özel belgede sahtecilik
HÜKÜM : Düşme

Yapılan yargılamada, sanık hakkında ön ödeme nedeniyle verilen düşme kararına yönelik, katılan vekilinin, lehine vekalet ücretine hükmedilmesi gerektiğiyle sınırlı temyiz talebinin incelenmesinde;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 31.12.2012 tarih, 2011/3-222 esas ve 2012/5, 25.09.2007 tarih ve 194-189, 27.12.2005 tarih ve 121-171 ile 16.12.1997 tarih ve 307-318 sayılı kararları başta olmak üzere birçok kararında da vurgulandığı üzere, ön ödeme sonucu verilen düşme kararları da 5271 sayılı CMK"nin 223. maddesinde sayılan hükümlerden olup, bu kararların temyiz edilebilirlik sınırı 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi gereğince hüküm tarihi itibariyle halen uygulanma zorunluluğu bulunan 1412 sayılı CMUK’nin 305. maddesinin 2. fıkrasının 1. bendine göre saptanması gerektiğinden, ön ödemeye esas alınan miktarın temyiz edilebilirlik sınırını belirleyeceği; ayrıca yine Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 12.11.2013 tarih, 2013/7-65 esas ve 2013/446 sayılı kararı ile ayrıntılarına Ceza Genel Kurulunun 01.10.2013 gün ve 231-396 ile 1304-397 sayılı kararlarında da yer verildiği üzere; hükmün yalnızca vekalet ücretine yönelik olarak temyiz edilmesi halinde, gerekçeye yönelik temyiz başvurusu bulunmadığında, Yargıtayca yapılacak temyiz incelemesinin vekalet ücreti ile sınırlı olarak yapılması gerektiği; ayrıca, yargılama gideri hüküm niteliğinde olmayıp, hükme bağlı tamamlayıcı bir parça olarak kabul edildiğinden, kanun yolu açısından asıl hükmün bağlı olduğu kurallara tâbi olduğu gibi, yalnızca vekalet ücreti ile sınırlı bir temyiz başvurusunun yapıldığı durumlarda da, temyiz edilebilirlik sınırı olarak HUMK"nin 427. maddesindeki düzenlemenin belirleyici olmayacağı ve asıl hükmün tâbi olduğu temyiz edilebilirlik ölçüsünün esas alınacağı cihetle; 14.04.2011 tarih ve 27905 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"un geçici 2. maddesi uyarınca temyiz kesinlik sınırının 14.04.2011 tarihinden itibaren 3000 TL"ye çıkartılmış olması nedeniyle sanık hakkında 5809 sayılı yasaya muhalefet suçundan ön ödemeye esas alınan 1.025,00 TL"nin miktarı itibariyle belirtilen kesinlik sınırının altında kaldığı anlaşıldığından, katılan vekilinin temyiz talebinin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 317. maddesi gereğince REDDİNE, 13.11.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.