Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2022/7274 Esas 2022/13765 Karar Sayılı İlamı

K A R A R
Görevi yaptırmamak için direnme ve kasten yaralama suçlarından sanık ...'in, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 265/1, 86/2, 86/3-c, 35 ve 62/1. (2 kez) maddeleri uyarınca 5 ay hapis ve 3 ay 22 gün hapis cezaları ile cezalandırılmasına dair ... 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 21/11/2018 tarihli ve 2017/946 esas, 2018/1330 sayılı kararının Adalet Bakanlığı tarafından kanun yararına bozulmasının istenilmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı'nın 22/03/2022 gün ve 2022/20429 sayılı tebliğnamesiyle dava dosyası Dairemize gönderilmekle incelendi:
İstem yazısında;
"Dosya kapsamına göre; ... Açık Ceza İnfaz Kurumunda kalmakta olan sanığın ... Açık Ceza İnfaz Kurumuna sevk işlemleri için tebliğ ve tebellüğ işlemleri yapıldıktan sonra sevke çıkacağı esnada kendisine tebliğ ve bilgilendirmeyi yapan memurlara hitaben hakaretlerde bulunarak müşteki ...'e fiziki saldırıda bulunmaya teşebbüs etmesi suretiyle gerçekleşen olayda;
1-5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 265/1. maddesinde yer alan," Kamu görevlisine karşı görevini yapmasını engellemek amacıyla, cebir veya tehdit kullanan kişi, altı aydan üç yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır." şeklindeki düzenlemeye göre, sanığın üzerine atılı eylemin kamu görevlilerinin görevlerini yapmalarını engellemeye yönelik olmadığı, müştekilerin görevlerini yerine getirmesinin akabinde olayın meydana geldiği, bu sebeple suçun yasal unsurlarının oluşmadığı gözetilmeden yazılı şekilde mahkumiyet hükmü kurulmasında,
2-Kabule göre de;
5237 sayılı Kanun'un 265/5. maddesinde yer alan, "Bu suçun işlenmesi sırasında kasten yaralama suçunun neticesi sebebiyle ağırlaşmış hâllerinin gerçekleşmesi durumunda, ayrıca kasten yaralama suçuna ilişkin hükümler uygulanır." şeklindeki düzenlemesi nazara alındığında, görevi yaptırmamak için direnme suçundan mahkûmiyet hükmü kurulan sanık hakkında neticesi sebebiyle ağırlaşmış hâlleri bulunmayan kasten yaralamaya teşebbüs suçundan ayrıca mahkûmiyet hükmü kurulamayacağı gözetilmeden, sanık hakkında kasten yaralama suçundan mahkûmiyet hükmü kurulmasında, İsabet görülmemiştir. " denilmektedir.
Hukuksal Değerlendirme:
1- (1) ve (2) numaralı istemler yönünden,
Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 03/04/2012 gün ve 10/438-141 sayılı kararında belirtildiği üzere, öğretide “olağanüstü temyiz” olarak adlandırılan kanun yararına bozma olağanüstü yasa yolunun koşulları ve sonuçları, “kanun yararına bozma” adı ile 5271 sayılı CMK’nın 309 ve 310. maddelerinde düzenlenmiştir.
271 sayılı Kanun’un 309. maddesi uyarınca, hâkim veya mahkemece verilip istinaf veya temyiz incelemesinden geçmeksizin kesinleşen karar veya hükümlerde, maddî hukuka veya yargılama hukukuna ilişkin hukuka aykırılık bulunduğunu öğrenen Adalet Bakanlığı, o karar veya hükmün Yargıtayca bozulması istemini yasal nedenlerini açıklayarak, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına yazılı olarak bildirecektir. Bunun üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı da hükmün veya kararın bozulması istemini içeren yazısına bu nedenleri aynen yazarak Yargıtay ceza dairesine verecek, ileri sürülen nedenlerin Yargıtayca yerinde görülmesi halinde karar veya hüküm yasa yararına bozulacak, yerinde görülmezse istem reddedilecektir.
Böylece ülke sathında uygulama birliğine ulaşılacak, hâkim ve mahkemelerce verilen cezaya ilişkin karar veya hükümlerdeki hukuka aykırılıklar ile uygulamadaki esaslı yanlışlar ve esasa etkili usul yanılgılarının, toplum ve birey açısından hukuk yararına giderilmesi sağlanacaktır.
Kanun yararına bozma yasa yoluna, istinaf ve temyiz incelemesinden geçmeksizin kesinleşmiş hüküm ve kararlara karşı gidilmesi nedeniyle kesin hükmün otoritesinin bütünüyle zedelenmemesi amacıyla bu yola başvurabilmek için hukuka aykırılık halinin ciddi boyutlara ulaşması gerekmektedir.
Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kurulunun 14/11/1977 gün ve 3-2 sayılı kararında da açıkça vurgulandığı üzere, bu yasa yolunun olağanüstü bir yasa yolu olması nedeniyle, her türlü hukuka aykırılık iddiası, yasa yararına bozma konusu yapılamayacak, bu kapsamda hâkimlerin takdir hakkı alanına giren ve suç işleyenler için bir hak teşkil etmeyen hususlar ile mahkemenin takdirine bağlı istekler ve uygulamadaki takdir yanılgıları veya takdirin yerinde olup olmadığının denetlenmesine ilişkin başvurular, temyiz yasa yolundan farklı olarak yasa yararına bozma konusu yapılamayacağından, bu yolla denetlenemeyecektir.(Ceza Genel Kurulunun 23/03/2010 tarih ve 2/29-56 sayılı kararı da bu doğrultudadır.)
İnceleme konusu somut olayda; Mahkemece, deliller değerlendirilip, sanığın görevi yaptırmamak için direnme ve kasten yaralama suçlarını işlediği kabul edilerek mahkumiyet hükümleri kurulduğuna göre, delil takdiri yapılarak verilen bu karar aleyhine, takdirde yanılgıya düşüldüğünden bahisle kanun yararına bozma yoluna başvurulamayacağından, kanun yararına bozma isteminin reddine karar verilmiştir.
Sonuç ve Karar:
Yukarıda açıklanan nedenlerle,
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı'nın kanun yararına bozma istemi doğrultusunda düzenlediği tebliğnamedeki düşünce, kanun yararına bozma istemlerinin delil takdirine ilişkin olması nedeniyle yerinde görülmediğinden, CMK'nın 309. maddesi koşullarını taşımayan KANUN YARARINA BOZMA İSTEMİNİN REDDİNE, dosyanın Adalet Bakanlığı'na sunulmak üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı'na TEVDİİNE, 01/06/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.