Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/15623 Esas 2020/697 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/15623
Karar No: 2020/697
Karar Tarihi: 14.01.2020

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/15623 Esas 2020/697 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, kasten yaralama suçundan verilen hükmün açıklanması suretiyle mahkumiyet kararını temyiz eden sanığın lehine haksız tahrik indirimi uygulanmasına rağmen, TCK'nin orantılılık ilkesi gereği cezasında daha makul bir indirim yapılması gerektiği ve adli tıp kriterlerine uygun olmayan bir şekilde cezanın artırıldığı belirtilerek hüküm BOZULMUŞTUR. Bozulma sebepleri şunlardır: 1) Hükmün dayandığı kanıtların ve kararın gerekçesinin yeterli şekilde açıklanmamış olması, 2) Cezanın şahsileştirilmesi gerektiği halde ilgili ilkelere uyulmamış olması, 3) Orantılılık ilkesinin ihlaliyle cezada fazla arttırımın yapılması, 4) 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesinde yer alan bazı ibarelerin Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edilmesi nedeniyle sanığın hak yoksunlukları yönünden hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği.
Kararda geçen kanun maddeleri: Anayasanın 141. maddesi, 5271 sayılı CMK'nin 34, 223 ve 230. maddeleri, 5237 sayılı TCK'nin 3, 29, 53 ve 87/3. maddeleri, 1412 sayılı CMUK'un 321 ve 326. maddeleri, 6723 sayılı Kanun'un 33 ve 5320 sayılı KHK'nin 8/1. maddesi.

3. Ceza Dairesi 2019/15623 E. , 2020/697 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Hükmün açıklanması suretiyle mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1)Yargıtay incelemesine tabi olacak ve kesinleşmesi halinde infaza verilecek hükmün, açıklanmasına karar verilecek yeni hüküm olduğu, bu nedenle kararın dayandığı tüm kanıtların, bu kanıtlara göre ulaşılan sonuçların, iddia, savunma, tanık anlatımları ve dosyadaki diğer belgelere ilişkin değerlendirmeler ile sanığın eyleminin ve yüklenen suçun unsurlarının nelerden ibaret olduğunun, hangi gerekçeyle hangi delillere üstünlük tanındığının açık olarak gerekçeye yansıtılması ve bu şekilde cezanın şahsileştirilmesi gerekirken, açıklanan ilkelere uyulmadan ve yeterli gerekçe gösterilmeden, yazılı şekilde hüküm kurulmak suretiyle Anayasanın 141. ve 5271 sayılı CMK"nin 34 ve 223, 230. maddelerine aykırı davranılması,
2)Adli Tıp kriterleri açısından kemik kırıklarının hayat fonksiyonlarına etkisinin hafif (1) ila ağır (6) derece şeklinde sınıflandırılması ve 5237 sayılı TCK"nin 87/3. maddesinde kemik kırığının hayat fonksiyonlarına etkisine göre cezanın en fazla (1/2) oranında arttırılması öngörülmüş olması karşısında, mağdurun adli raporunda vücudundaki kemik kırığının hayat fonksiyonlarına etkisinin (2) derece olduğunun belirtilmesine rağmen, TCK"nin 3. maddesine göre orantılılık ilkesine aykırı olarak sanığın cezasında (1/3) oranında arttırım yapılması suretiyle fazla ceza verilmesi,
3)Olay günü sanığın kız arkadaşı ile yürürken müştekinin laf attığı, sanığın bir şey demeden yoluna devam ederek kız arkadaşını evine bırakıp dönerken tarafların karşılaştıkları, sanığın müştekiye neden laf attığını sormasıyla başlayan tartışma sırasında müştekinin küfür etmesi üzerine sanığın yumrukla müştekiyi
yaraladığı olayda, sanık lehine 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik indirimi uygulanırken, TCK"nin 3. maddesinde belirtilen orantılılık ilkesi gereğince makul oranda indirim yapılması gerekirken; (3/4) oranında indirim yapılmak suretiyle sanık hakkında eksik ceza tayini,
4)Kasti suçtan verilen hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak, Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, CMUK"un 326/son maddesi gereğince kazanılmış hakkın dikkate alınmasına, 14.01.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.