Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/6325 Esas 2020/2692 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/4, 62, 50/3, 52 /2-4. maddeleri gereği mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın sevk ve idaresindeki araçla Halil Ürün Caddesinde otogar istikametine seyrederken akaryakıt istasyonu önüne geldiğinde, ışıklı önündeki araçların kavşakta durmak üzere frene bastığı, hızlı ve yakın mesafeden takip etmesi nedeniyle duramayacağını anlayınca sağa manevra yapıp aracın kontrolünü kaybettiği, akaryakıt istasyonundan yola çıkmak üzere bekleyen katılan ...’nun sevk ve idaresindeki araca çarparak ...’nın ve aracında bulunan yolcu olarak ...’nun dosyada mevcut doktor raporlarında belirtildiği gibi basit tıbbi müdahele ile giderilebilir şekilde yaralanmalarına sebebiyet verdiği olayda alınan bilirkişi raporlarında; sanığın aracının hızını; yol, hava, teknik durumlara uydurmamaktan ve hız sınırının üzerinde seyretmekten asli ve tam kusurlu olduğu anlaşılmakla,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre,
1-25.02.1992 doğumlu olan ve suç tarihi itibarıyla da 18 yaşını dolduran sanık hakkında hükmedilen kısa süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında; TCK’nın 50/3. maddesinin amir hükmü göz önüne alınarak adli para cezasına çevrilmesi,
2-Sanık hakkında hükmedilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının kanun maddesi ile kısa süreli hapis cezasının taksitlendirilmesi sırasında tatbik edilen kanun maddesinin karar yerinde gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine muhalefet edilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 1.c paragrafının hükümden çıkarılarak yerine “Sanığın kişilik ve sosyal özellikleri nazara alınarak, sanığa verilen uzun süreli hapis cezasının TCK"nın 50/4. maddesi delaletiyle 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine, sanığa verilen adli para cezasının TCK"nın 52/3. maddesi gereğince 150 tam gün karşılığı adli para cezası olarak belirlenmesine, TCK"nın 52/2. maddesi gereğince sanığın ekonomik ve şahsi halleri göz önünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 TL olarak hesabıyla 3.000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibaresinin eklenmek suretiyle sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün, DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 11.03.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.