MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasındaki davadan dolayı İstanbul 14. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 17/01/2018 gün ve 2017/647-2018/48 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesinin davalı ... vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Kararı davalı ... vekili temyiz etmiş; temyiz dilekçesinde ise gerekçeli kararın 08/03/2108 tarihinde tebliğ edildiğini, tebliğ evrakının usulüne aykırı düzenlenmiş olması gerekçesiyle öğrenme tarihinin tebliğ tarihi sayılması gerektiğini ve bu tarihin de temyiz dilekçesini mahkemeye sunmuş oldukları 27/03/2018 tarihi olduğunu belirterek temyiz istemlerinin dinlenmesini talep etmişlerdir.
Tebligat Kanunu’nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin tebligat evrakında bulunması zorunlu usurları açıklayan 35/1-ğ maddesine göre tebliğ evrakının, tebligi yapan memurun adı, soyadı ve imzasını içermesi gerektiği, aksi taktirde bahsi geçen tebliğ usulsüz sayılacağı, aynı yönetmeliğin ususüz tebligatın neticesini açıklayan 53/1. maddesine göre, tebliğ usulune aykırı yapılmış ise de muhatap her ne şekilde olursa olsun tebliğ evrakını ve davetiyeyi aldığı ve bunların içeriğini öğrendiği taktirde tebliği öğrenmiş kabul edilceği hükme bağlanmıştır. Bu açıklamalar ışığında her ne kadar davalı vekilinin 08/03/2018 tarihinde tebellüğ etmiş olduğu gerekçeli kararı içeren tebligatta, tebliği yapan memurun adı, soyadı ve imzası bulunmamakta ve bu durum bahsi geçen tebligatı usulsüz saymakta ise de, davalı vekili yukarıda açıklandığı üzere usulsüz tebligatı tebellüğ ettiği tarih olan 08/03/2018 tarihinde tebligat içeğini öğrenmiş sayılır ve bu şekilde yapılan tebligat da geçerli kabul edilir.
Bu durumda Mahkemece verilen karar davalı vekiline 08/03/2018 tarihinde tebliğ edilmiş, davalı ... vekili tarafından 27/03/2018 tarihinde gönderildiği anlaşılan dilekçe ile karar temyiz edilmiş ve temyiz harcı da aynı tarihinde yatırılmış ise de, kararın temyiz süresi olan 15 günlük yasal temyiz süresi geçirildikten sonra temyiz edildiği anlaşılmıştır
HUMK 432/4. madde ve fıkrasına göre, süresinden sonra yapılan temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01/06/1990 gün ve 1989/3 Esas, 1990/4 sayılı Yargıtay İçtihatları Birleştirme Kararında, Yargıtay tarafından da bir karar verilebileceği öngörüldüğünden davalı ... vekilinin HUMK 432/4. maddesi uyarınca temyiz isteminin süre yönünden reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı ... vekilinin temyiz isteminin hüküm tarihinde yürürlükte bulunan HUMK 432/4"üncü maddesi uyarınca süre yönünden REDDİNE, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davalı ..."ye iadesine, 13/06/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.