MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 4. Fİkri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 24/05/2017 tarih ve 2016/202 E.-2017/215 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin kabulüne dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi’nce verilen 18/01/2018 tarih ve 2017/1219-2018/60 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalılar vekilleri vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirketin "RED" asıl unsurlu çok sayıda seri markanın sahibi olduğunu, davalının ise "superred" ibaresinin tescili için diğer davalı kuruma başvurduğunu, müvekkilince bu başvuruya yapılan itirazın davalı kurum tarafından reddedildiğini, kararın usul ve yasaya aykırı olduğunu, zira başvuru kapsamında bulunan mal ve hizmetlerle müvekkili markalarının kapsamındaki mal ve hizmetlerin benzer olduklarını, kaldı ki müvekkili markalarının tanınmış bulunduklarını, dolayısıyla farklı mal ve hizmetler yönünden de başvurunun tescil edilemeyeceğini, son olarak davalı şirketin başvurusunun kötü niyetli olduğunu ileri sürerek, YİDK"in 2016-M-2887 sayılı kararının iptaline, davalı şirket markasının hükümsüzlüğüne ve müvekkili adına tescilli 2011/10692 sayılı markanın tanınmış marka olduğuna karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı TPMK vekili, iptali istenen kararın usul ve yasaya uygun olduğunu, başvuru konusu ibare kapsamında kalan mal ve hizmetlerle davacının markasının kapsadığı mallar arasında benzerlik bulunmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Davalı şirket, müvekkili şirketin Türkiye ve yurt dışında çok sayıda havaalanında duty free mağazalarını işletme hakkına sahip olduğunu, "ATÜ Duty Free" ibareli tescilli markasının bulunduğunu, müşterileri için bir kart çıkarmaya karar vererek dava konusu başvuruyu yaptığını, dava konusu başvuru ile davacı markaları arasında iltibas tehlikesinin bulunmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, tescilli bir marka ile başvuru konusu işaret arasında iltibasa sebebiyet verebilecek derecede görsel, sescil ve anlamsal benzerlik olup olmadığının, her ikisinin ayırt edici ve baskın unsurları ve münferit unsurlardan ziyade bütünü itibariyle bıraktığı izlenimin nazara alınarak belirlenmesinin gerektiği, davalı şirketin "superred+şekil" ibareli başvurusuyla davacının "Red" asıl unsurlu markaları arasında biçim, düzenleme ve tertip tarzı itibariyle görsel, sescil ve anlamsal olarak ortalama tüketicileri iltibasa düşürecek derecede bir benzerlik bulunmadığı, başvuru konusu işaret ile davacı markaları arasında işletmesel bağlantılandırmayı tesis eden herhangi bir unsurun da bulunmadığı, 556 sayılı KHK"nın 8/1-b maddesinde ön görülen koşulların gerçekleşmediği, aynı KHK"nın 8/4. maddesinde düzenlenen hallerin ya da davalı şirketin başvurusunun kötü niyetle yapıldığının kanıtlanamadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
İlk derece mahkemesinin kararına karşı, davacı vekili tarafından istinaf yoluna başvurulmuştur.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesince, tüm dosya kapsamına göre, davacı vekilinin istinaf talebinin kabulü ile ilk derece mahkemesi tarafından verilen kararın kaldırılmasına, taraf şirket markalarının 556 sayılı KHK’nın 8/1-b maddesi yönünden benzer olduğu gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne, YİDK kararının "Tespihler" emtiası dışında kalan mallar yönünden iptaline, davalı şirket adına tescilli 2014/95220 sayılı markanın "Tespihler" emtiası dışında kalan mallar yönünden hükümsüzlüğü ile sicilden terkinine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı, davalı şirket ve davalı kurum vekilleri tarafından temyiz edilmiştir.
İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik olarak yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK"nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK"nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı şirket ve davalı kurum vekilleri tarafından temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalılardan ayrı ayrı alınmasına, 13/06/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.