MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 2. Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 05/07/2017 tarih ve 2016/294 Esas - 2017/284 Karar sayılı kararın davalılar vekilleri tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin kabulüne dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi’nce verilen 08/03/2018 tarih ve 2017/1447-2018/248 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacılar vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacılar vekili, müvekkillerinin "KÜLTÜR" asıl unsurlu tescilli ve tescilsiz markalarının bulunduğunu, uzun yıllar süren kullanımları sonucu eğitim alanında "KÜLTÜR" ibaresini tanınmış hale getirdiklerini, davalı şirketin ise 2014/111913 sayılı, 41. sınıf mal ve hizmetlerde geçerli, "İCAOK KANADA KÜLTÜR ORTAÖĞRETİM KURUMLARI" ibaresinin tescili için diğer davalı kuruma başvuru yaptığını, bu başvuruya müvekkillerince yapılan itirazın kurum tarafından nihai olarak reddedildiğini, bu kararın usul ve yasaya aykırı olduğunu ileri sürerek, YİDK"nın 2016/M-5372 sayılı kararının iptalini ve tescili halinde davalı markasının hükümsüzlüğünü talep ve dava etmiştir.
Davalı Türk Patent ve Marka Kurumu vekili, kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu, markalar arasında benzerlik bulunmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Davalı ISE Danışmanlık Uluslararası Eğ. Hiz. Paz. Ltd. Şti. vekili, davacının tanınmışlık iddiasının yerinde olmadığını, davacılara ait itiraza mesnet markalarda yer alan ibarelerin ayırt edici bulunmadıklarını, iltibas ihtimalinden söz edilemeyeceğini, kötü niyet iddiasının da yerinde olmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, taraf markalarının gerek kapsadıkları mal ve hizmetler açısından gerekse marka işaretleri açısından benzer olduğu, somut uyuşmazlıkta 556 sayılı KHK"nın 8/1-b maddesinin uygulanma koşullarının gerçekleştiği gerekçesiyle davanın kabulü ile Türk Patent YİDK"nın 2016/M-5372 sayılı kararının, davacıların itirazlarının reddi yönünden iptaline, davalı adına tescilli 2014/111913 sayılı markanın hükümsüzlüğü ile sicilden terkinine karar verilmiştir.
İlk derece mahkemesinin kararına karşı, davalı Ise Danışmanlık Ltd. Şti. vekili ile davalı kurum vekili tarafından istinaf yoluna başvurulmuştur.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesince, tüm dosya kapsamına göre, davalı markası ile "KÜLTÜR" ibareli davacı markaları arasında 556 sayılı KHK"nın 8/1-b bendi anlamında benzerlik olmadığı ve aralarında karıştırılma ihtimalinin bulunmadığı, Yargıtay 11. HD"nin 25/05/2016 tarih, 2015/10945 E., 2016/5739 K. sayılı ilamında da kabul edildiği üzere 41. sınıf hizmetlerin kullanıcılarının dikkatli ve seçici kişilerden oluştuğu da gözetildiğinde, aralarında görsel ve işitsel benzerlik bulunmayan başvuru ile redde mesnet markalar arasında iltibas tehlikesinin bulunmadığı, başvuru konusu ibareye yapılan eklerle davacı markalarından yeterince ayırt ediciliğin sağlandığı, aksinin kabulü halinde 41. sınıf hizmetler yönünden ayırt ediciliği düşük "KÜLTÜR" ibaresinin davacıların tekeline bırakılması gibi bir sonucun doğacağı, tanınmışlık ve kötüniyet hususlarının tartışılmasına gerek olmadığı gerekçeleriyle istinaf itirazlarının kabulü ile HMK"nın 353/1-b-2 maddesi uyarınca ilk derece mahkemesi kararının kaldırılarak davanın reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı, davacılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik olarak yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK"nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK"nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacılar vekillerinin temyiz istemlerinin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacılardan alınmasına, 13/06/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.