Tehdit - yaralama - hakaret - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2016/4245 Esas 2020/5291 Karar Sayılı İlamı

4. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/4245
Karar No: 2020/5291
Karar Tarihi: 12.03.2020

Tehdit - yaralama - hakaret - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2016/4245 Esas 2020/5291 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, tehdit, yaralama ve hakaret suçlarından yargılandığı yerel mahkeme kararı temyiz edildi. Kararın incelenmesi sonucunda, yaralama suçu hakkında öngörülen cezanın nitelik ve niceliğine göre, verildiği tarih itibariyle hükmün temyiz edilemez olduğu anlaşıldı. Tehdit suçundan mahkumiyet hükmü ile hakaret suçundan ise ceza verilmesine yer olmadığı kararı kesinleşti. Sanığın tehdit suçu için uzlaştırma kapsamında olduğu, hakaret suçu için ise uzlaşma önerisinde bulunulması gerektiği belirtildi. Yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılması kararlaştırıldı. Kanun maddeleri olarak 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi, TCK'nın 106/1-1. cümle maddesi, 5271 sayılı CMK'nın 253/3. maddesi, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 2 ve 7. maddeleri, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi belirtilmiştir.

4. Ceza Dairesi 2016/4245 E. , 2020/5291 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, yaralama, hakaret
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, ceza verilmesine yer olmadığı,

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
1-Sanık hakkında yaralama suçuna ilişkin kararda öngörülen cezanın nitelik ve niceliğine göre, verildiği tarih itibariyle hükmün temyiz edilemez olduğu anlaşıldığından, 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddeleri uyarınca sanığın TEMYİZ İSTEĞİNİN REDDİNE,
2-Sanık hakkında tehdit suçundan kurulan mahkumiyet hükmü ile hakaret suçundan kurulan ceza verilesine yer olmadığı kararına yönelik temyize gelince;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre, yapılan incelemede;
02/12/2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK’nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş ve sanığa isnat edilen TCK’nın 106/1-1. cümle maddesi kapsamındaki tehdit suçunun uzlaştırma kapsamında bulunduğu, hakaret suçu yönünden ise, uzlaşma önerisinin yapıldığı tarihte 5271 sayılı CMK’nın 253/3. maddesinde engel bulunduğu gözetilerek, yeni düzenleme karşısında bu suç yönünden de uzlaşma önerisinde bulunulması gerektiği anlaşılmış olmakla, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 2 ve 7. maddeleri de gözetilerek, uzlaştırma işlemi uygulanarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun bu kapsamda tekrar değerlendirilip belirlenmesinde zorunluluk bulunması;
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’ın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeksizin HÜKÜMLERİN 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 12.03.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi