Mahkeme : DİYARBAKIR 10. Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm/Karar : Mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
Tebligat Kanun"un 21. ve Tebligat Yönetmeliği"nin 30. maddelerine göre adres kayıt sistemindeki yerleşim yeri adresine meşruhat verilerek çıkarılan tebligatlar hariç olmak üzere, muhatap veya muhatap adına tebliğ yapılabilecek olanlardan hiçbiri gösterilen adreste sürekli olarak bulunmazsa, tebliğ memurunun, adreste bulunmama sebebini bilmesi muhtemel komşu, yönetici, kapıcı, muhtar, ihtiyar heyeti veya meclisi üyeleri, kolluk amir ve memurlarından araştırması beyanlarını tebliğ mazbatasına yazıp imzalatması, imzadan çekinmeleri halinde bu durumu yazarak imzalaması gerektiği, Tebligat Yönetmeliği"nin 31. maddesi göre sadece birinci fıkranın (c) bendi gereğince yapılacak tebligatlarda tebliğ memurunca 30."uncu maddeye göre araştırma yapılmayacağı, araştırmadan sonra tebliğ memurunun tebliğ olunacak evrakı, o yerin muhtar veya ihtiyar heyeti veya meclisi üyesinden birine ya da kolluk amir veya memuruna imza karşılığında teslim etmesi, tebliğ memuru, ek-1"de yer alan (2) numaralı örneğe uygun olarak düzenlenen ihbarnameyi gösterilen adresteki kapıya yapıştırması, (a) bendinde belirtilen halin gerçekleşmesi durumunda tebliğ memuru, tebliğ olunacak şahsa keyfiyetin haber verilmesini de mümkün oldukça en yakın komşularından birine, varsa yönetici veya kapıcıya da bildirmesi gerekmekte olup, 24.10.2017 tarihinde yapılan tebligatta ise tebliğ memurunun, adreste bulunmama sebebini bilmesi muhtemel kişiden sormasına rağmen tutanağı imzalattırmadığı, imzadan çekinmiş ise bu durumu yazarak imzalamadığı ve bu bakımdan yapılan tebliğin usulsüz olduğunun anlaşılması karşısında,
Anayasa"nın 40/2, 1412 sayılı CMUK"nın halen yürürlükte olan 310. maddesi ile 5271 sayılı CMK."nın 231/3, 232/6, 234 ve 34/2. maddelerine aykırı olacak şekilde 13/03/2008 tarihli kararın 20/03/2012 tarihinde kesinleştirildiği, dolayısı ile usulüne uygun olarak kesinleşmeyen bu karara ilişkin infaz işlemleri, 02/07/2013 tarihli tedavi ve denetimli serbestlik kararı ile temyize konu edilen 18/12/2014 tarih, 2014/542 esas ve 2014/210 karar sayılı 6000 TL adli para cezasına ilişkin hükmün hukuki geçerlilikten yoksun ve "yok" hükmünde olduğu anlaşılmakla, sanığın 22/12/2014 tarihli temyiz isteminin, 13/03/2008 tarih, 2006/273 esas ve 2008/184 karar sayılı ilk karara yönelik olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Mahkûmiyet kararının verildiği 13/03/2008 tarihinden hükmün incelendiği tarihe kadar 5237 sayılı TCK’nın 66/1-e maddesinde öngörülen 8 yıllık dava zamanaşımı süresinin dolduğu ve zamanaşımını kesen bir nedenin de tespit edilemediği anlaşıldığından; diğer yönleri incelenmeksizin hükmün BOZULMASINA; 5320 sayılı Kanun’un 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddelerinin verdiği yetkiye dayanılarak, 5271 sayılı CMK’nın 223/8. maddesi gereğince sanık hakkındaki kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 03.12.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.