Danıştay 3. Daire 2018/2811 Esas 2022/442 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
ÜÇÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2018/2811
Karar No : 2022/442

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : ... Vergi Dairesi Başkanlığı
VEKİLİ : Av. ...
KARŞI TARAF (DAVACI) : ...
VEKİLİ : Av. ...

İSTEMİN KONUSU: ... Vergi Mahkemesinin ... tarih ve E:..., K:... sayılı kararına yöneltilen istinaf başvurusuna ilişkin ... Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin ... tarih ve E:..., K:... sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacının, muhasebecilik hizmeti sunduğu ... Eğitim İşletmeleri Yemek İnşaat Turizm Gıda Hayvancılık Sanayi ve Ticaret Anonim Şirketinin 2015 yılına ilişkin kurumlar vergisi, aynı yılın Nisan-Haziran dönemine ilişkin geçici vergi, Ekim dönemine ilişkin gelir (stopaj) vergisi ile 2015 yılının tüm dönemlerine ilişkin katma değer vergisinin, defterlere kaydı gereken hesap ve işlemlerin vergi matrahının azalması sonucunu doğuracak şekilde yasal defterler haricinde bilgisayar ortamında ikincil kayıtlar, tablolar tutularak bilerek ve isteyerek ziyaa uğratılmasına sebebiyet veren fiillere iştirak ettiği yolunda tespitleri içeren vergi inceleme raporuna dayanılarak adına 2015 yılı için tekerrür hükümleri uyarınca artırılarak kesilen bir kat vergi ziyaı cezasının kaldırılması istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: 2014 Temmuz-2015 Haziran özel hesap dönemine ilişkin kurumlar vergisi beyannamesi, 2015 yılının Nisan-Haziran dönemine ilişkin geçici vergi beyannamesi, 2015 yılının Ekim dönemine ilişkin gelir (stopaj) vergisi beyannamesi ile 2015 yılının Ocak ila Aralık dönemlerine ilişkin katma değer vergisi beyannamelerinin verilmesi gereken dönemde asıl şirketin Aksu Vergi Dairesi Müdürlüğü mükellefi olduğu ve söz konusu vergilere ilişkin beyannamelerin değinilen vergi dairesine verildiği, 2015 yılının Aralık dönemine ilişkin katma değer vergisi beyannamesinin verilmesi gereken dönemde şirketin Aslanbey Vergi Dairesi Müdürlüğü mükellefi olduğu ve beyannamenin değinilen vergi dairesine verildiği, ilgili vergilerin ziyaına sebebiyet veren ve 213 sayılı Kanunun 359. maddesi kapsamında değerlendirilen fiillere iştirak ettiğinden bahisle davacı adına vergi ziyaı cezasının Aslanbey Vergi Dairesi Müdürlüğü tarafından kesildiğinin görüldüğü olayda, özel hesap dönemine ilişkin kurumlar vergisi, 2015 yılının Nisan-Haziran dönemine ilişkin geçici vergi, 2015 yılının Ekim dönemine ilişkin gelir (stopaj) vergisi ile 2015 yılının Ocak ila Kasım dönemlerine ilişkin katma değer vergisi beyannamelerinin verilmesi gereken dönemde anılan şirket Aksu Vergi Dairesi Müdürlüğü mükellefi olduğundan ve söz konusu vergilere ilişkin beyannameler sözü edilen vergi dairesine verildiğinden sözü geçen vergilerin ziyaına sebebiyet veren fiillere iştirak edildiğinden bahisle davacı adına ceza kesme yetkisi, Aksu Vergi Dairesi Müdürlüğüne ait olup, Aslanbey Vergi Dairesi Müdürlüğü tarafından kesildiği anlaşılan söz konusu cezalarda hukuka uygunluk bulunmadığı, 2015 yılının Aralık dönemi için kesilen vergi ziyaı cezasında hukuka uyarlık görülmediği gerekçesiyle dava konusu ceza kaldırılmıştır.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: İstinaf başvurusunun, usul ve hukuka uygun olduğu sonucuna varılan Vergi Mahkemesi kararının kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği gerekçesiyle reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Vergi tekniği raporunun tebliğ edilmemesinin savunma hakkını kısıtlamadığı, yapılan işlemlerde hukuka aykırılık bulunmadığı ileri sürülerek kararın bozulması istenilmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ ...'ÜN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Üçüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. Temyize konu Vergi Dava Dairesi kararının ONANMASINA,
3. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 50. maddesi uyarınca, kararın taraflara tebliğini ve bir örneğinin de ilgili Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın kararı veren ilkderece mahkemesine gönderilmesine, 07/02/2022 tarihinde oybirliğiyle kesin olarak karar verildi.