MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada Ankara 2. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 30/03/2017 tarih ve 2016/5 E. - 2017/130 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi’nce verilen 08/03/2018 tarih ve 2017/1424 - 2018/271 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davacı şirketin 14/08/2015 tarihinde yapmış olduğu 2015 01260-09 sayılı “lavabo” ürününe ilişkin tasarım başvurusuna, davalı şirketin yenilik ve ayırtdecilik vasfının bulunmadığı gerekçesiyle yaptığı itirazın diğer davalı kurum tarafından kabul edilerek davacı başvurusunun red edildiğini, oysaki davacı başvurusuna konu tasarım ile redde mesnet tasarım arasındaki benzerliklerin teknik zorunluluklardan kaynaklandığını, başvuru konusu tasarımın yenilik ve ayırt edicilik vasıflarını taşıdığını, kararın hukuka aykırı olduğunu ileri sürerek 2015/T-701 sayılı YİDK kararının iptaline ve tasarımların tesciline karar verilmesini istemiştir.
Davalı kurum vekili, YİDK kararının usul ve yasaya uygun olduğunu, davaya konu tasarımın yenilik ve ayırt edicilik niteliklerini taşımadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Davalı şirket vekili, mahkemenin yetkisiz ve görevsiz olduğunu, davanın zamanaşımına uğradığını, dava konusu tasarımın yenilik ve ayırt edicilik niteliklerini taşımadığını, genel görünüm itibariyle benzer olduklarını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve dosya kapsamına göre, itiraza mesnet 2014 4907-8 sayılı tasarımının dava konusu tasarımdan önceki tarihli olduğu, bu nedenle davacı tasarımına göre önceliği ve diğer şartların da mevcudiyeti hâlinde yeniliğini ortadan kaldırabilme imkanı bulunduğu, dava konusu tasarım ürünleri ile itiraza mesnet tasarım konusu ürünlerin bilgilenmiş kullanıcı üzerinde yarattığı genel izlenim arasında belirgin bir farklılık bulunmadığı, ürünlerin tasarlanması için seçenek özgürlüğünün geniş olduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili istinaf etmiştir.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesince tüm dosya kapsamına göre, istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 12/06/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.