İş Mahkemesi
Dava Türü : Alacak



Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı, 15.02.2000–24.10.2012 tarihleri arasında davalı şirkete ait farklı iş yerlerinde kesintisiz olarak çalıştığını, hizmet akdinin 22.10.2012 tarihinde tarafından 1475 sayılı Kanunun 14/5 maddesi uyarınca feshedildiğini, davalı şirketin davacının işçilik haklarına mahsuben 2.340,00 TL ödeme yaptığını, en son net ücretinin 1.250,00 TL olduğunu, haftanın 6 günü 08:00–19:00 saatleri arasında çalıştığını, tüm ulusal bayram ve genel tatil günlerinde istisnasız olarak çalıştığını, ileri sürerek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla kıdem tazminatı ve diğer işçilik alacaklarını talep etmiştir.
Davalı, zamanaşımı savunmasında bulunduklarını, davacı tarafça dosyaya sunulan net ücretin 1.250,00 TL olduğuna ilişkin belgenin sırf davacının bankadan kredi çekebilmesine yardım amaçlı olarak verilmiş olduğunu, davacının fazla çalışma iddialarının hayatın olağan akışına aykırı olduğunu, işyerinde günde 9 saat esası ile çalışıldığını ve haftalık çalışma süresinin 45 saati aşmadığını, yasa ile fazla çalışmanın üst sınırının 270 saat olarak belirlendiğini ve bu süreden daha fazla çalışma yapıldığına dair iddialarının dinlenemez olduğunu, davacının hak ettiği tüm yıllık izinlerini kullandığını, davacı tarafça iş akdinin emeklilik nedeniyle feshedildiği ileri sürülmüş ise de davacının bu beyanının samimi olmadığını, ayrıca hizmet akdini kendi isteği ile fesheden davacının kıdem tazminatı isteyemeyeceğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iş akdinin emeklilik nedeniyle davacı tarafça kıdem tazminatına hak kazanacak şekilde sona erdirildiği gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Taraflar arasında fazla çalışma ücretine hak kazanılıp kazanılmadığı noktasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma iddiasında bulunan davacının bu iddiasını kanıtlamak için gösterdiği tanıklar tüm çalışma süresince davacı ile birlikte görev yapmış değildir. Bu itibarla davacı tüm çalışma dönemi için bu iddiasını kanıtlamış sayılamaz. Davacı ile aynı dönem çalışan tanıkların sadece tanıklık ettikleri döneme ilişkin olarak fazla çalışma ücreti hesaplanarak hüküm altına alınmalıdır.
Mahkemece, tüm çalışma dönemine göre hesap yapan bilirkişi raporuna itibarla karar verilmiş olması hatalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 27/04/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.