Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/2832 Esas 2019/12604 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık suçundan verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Sanığa yargılama gideri olarak yükletilen zorunlu müdafiilik ücretinin, 5271 sayılı CMK"nın 101/3. maddesi uyarınca soruşturma aşamasında kollukta alınan ifadesi esnasında sanığı savunmak üzere bir avukatın görevlendirilmesinden kaynaklanması ve sanığın bu hususta bir talebinin olmaması karşısında, müdafi için ödenen avukatlık ücretinin sanığa yargılama gideri olarak yükletilemeyeceğinin gözetilmemesi, bu miktar düşüldükten sonra geriye kalan 36,00 TL yargılama giderinin ise miktar itibarıyla sanığa yüklenmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
2-Anayasa Mahkemesinin karar tarihinden sonra 24.11.2015 günlü Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararının değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’un temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedenleri yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hükümden yargılama giderine ilişkin kısım çıkarılarak, yerine “müdafii ücreti 188,00 TL"nin zorunlu kamu masrafı niteliğinde bulunması nedeniyle devlet hazinesi üzerinde bırakılmasına, arta kalan tebligat ücreti 36,00 TL"nin sanıktan tahsili ile hazineye irat kaydına” ve TCK’nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin kısımların hükümden bütünüyle çıkartılarak yerine “Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarih ve 29543 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 8/10/2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı doğrultusunda yürürlükte bulunan TCK’nun 53. maddesinin sanık hakkında uygulanmasına” cümlesinin yazılması suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 16/10/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.