
Esas No: 2014/10102
Karar No: 2014/15174
Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2014/10102 Esas 2014/15174 Karar Sayılı İlamı
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ:İş Mahkemesi
Davacı, fazla mesai, hafta tatili, ulusal bayram ve genel tatil ücreti ile ücret alacağı ve mahrum kalınan ücret alacağının davalıdan tahsili istemiştir.Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiştir.
Bozma öncesinde mahkemece davacının haftada ortalama onüç saat fazla mesai yaptığı kabul edilerek yapılan hesaplamanın mahkemece kabul gördüğü ve davacı işçinin fazla mesai ücreti talebinin hüküm altına alındığı, uyuşmazlığa konu olayda dosyaya sunulan iş sözleşmesinde haftalık çalışma süresinin kırksekiz saat olduğu, aylık ücret miktarının da buna göre kararlaştırıldığına göre, haftada üç saat fazla mesai karşılığı ücretin aylık ücret içersinde ödendiği kabul edilerek hesaplama yapılması gerekirken, hatalı hesaplama ile davacının fazla mesai talebinin kabulüne karar verilmesinin hatalı olduğu gerekçesi ile temyiz incelemesi sırasında bu yönün gözden kaçtığı ve fazla mesai ücretinin usulüne uygun hesaplanmadığı şeklinde değerlendirilerek kararın bozulduğu anlaşılmıştır.Mahkemece verilen direnme kararında da belirtildiği gibi, bozma öncesi yargılama sırasında fazla mesai ücreti Dairemizin içtihatlarına uygun şekilde hüküm altına alınmıştır. Buna göre Dairemizce maddi yanılgı sonucu oluşturulduğu anlaşılan bozma kararının 6352 sayılı Kanun"un 40. maddesi ile eklenen 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ikinci maddesi uyarınca öncelikle inceleme yetkisi olduğu anlaşılmakla direnme bozma gerekçesine göre uygun bulunarak Dairemizin 21.11.2013 tarihli 2013/30077 esas-26176 karar sayılı bozma ilamı ortadan kaldırıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü.
Y A R G I T A Y K A R A R I
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalı vekilinin yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan hükmün 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ek ikinci maddesi uyarınca ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine, 29.05.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.