MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahkemece karar verilip dosyadan el çekildikten sonra, katılan vekilinin 25.04.2014 tarihli temyiz dilekçesi üzerine dosyanın tekrar ele alınarak 29.04.2014 tarihli ek kararla katılan vekilinin itiraz olarak değerlendirilen talebinin reddine karar verilmesi üzerine dosyanın merciye gönderilmesine müteakip, İstanbul Anadolu 9. Ağır Ceza Mahkemesi‘nin 05.05.2014 tarihli 2014/612 D.İş sayılı kararı ile katılan vekilinin itirazının kabulü ve “...kararın hüküm fıkrasındaki vekalet ücretinin 300 TL bölümünün karardan çıkartılarak, yerine 1500 TL olarak yazılmasına“ şeklinde karar verilmesinin hukuken mümkün olmadığı değerlendirilerek, merciin 05.05.2014 tarihli 2014/612 D.İş sayılı kararının hukuki değerden yoksun olduğu kabul edilerek, katılan vekilinin temyiz isteminin katılan lehine vekalet ücretine hükmedilmesi talebine yönelik olup bu taleple sınırlı olarak, sanığın temyiz isteminin ise esasa ilişkin olduğu değerlendirilerek yapılan incelemede;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanığın yerinde görülmeyen diğer temyiz nedenlerinin reddine; ancak:
1- 5271 sayılı CMK"nin 5728 sayılı Kanun ile değişik 231/5. maddesi uyarınca mahkemece hükmolunan iki yıl veya daha az süreli hapis veya adli para cezasına ilişkin hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilebilmesi için, sanığın daha önce kasıtlı bir suçtan mahkûm olmamış bulunması, mahkemece sanığın kişilik özellikleri ile duruşmadaki tutum ve davranışları göz önünde bulundurularak, yeniden suç işlemeyeceği hususunda kanaate varılması ve suçun işlenmesiyle mağdurun veya kamunun uğradığı zararın aynen iade, suçtan önceki hale getirme veya tazmin suretiyle tamamen giderilmesi gerekmektedir. İncelenen dosyaya göre, 5271 sayılı CMK"nin 231/8. maddesine 28.06.2014 tarihli ve 29044 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 72. maddesi ile eklenen "Denetim süresi içinde, kişi hakkında kasıtlı bir suç nedeniyle bir daha hükmün açıklanması geri bırakılmasına karar verilemez." şeklindeki hükmün ancak yürürlük tarihinden sonra işlenen suçlar bakımından uygulanabileceği ile sanığın adli sicil kaydında yer alan diğer ilamın 4616 sayılı Kanun gereğince sanık hakkındaki kamu davasının kesin hükme bağlanmasının ertelenmesine ilişkin olduğu gözetilerek, adli sicil kaydındaki mahkûmiyetlerin CMK"nin 231/6-a maddesi kapsamında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesine engel teşkil etmediği cihetle, engel adli sicil kaydı bulunmayan, hakkında CMK‘nin 231. maddesi hükümlerinin uygulanmasını kabul eden, suçtan doğan somut bir zarar bulunmayıp, yeniden suç işlemeyeceğine dair kanaat oluştuğundan TCK‘nin 51.maddesi uyarınca cezası ertelenen sanık hakkında, “sanığın geçmişte sabıka kaydının bulunması ve hakkında Hükmün Açıklanmasının Geri Bırakılması kararı verilmiş olduğunun anlaşılması“ şeklindeki yasal ve yeterli olmayan gerekçeyle hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
2- 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
3- Kendisini vekille temsil ettiren katılan lehine, hüküm tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca maktu vekalet ücretine hükmedilmesi gerekirken dilekçe yazım ücretine hükmolunması ile yetinilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve katılan vekilinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 11.11.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.