MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada Ankara 2. Asliye Ticaret Mahkemesince bozmaya uyularak verilen 06/10/2017 tarih ve 2016/834-2017/772 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davacılar vekili ve katılma yoluyla davalı vekili tarafından istenildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacılar vekili, müvekkillerinin murisine ait olan 8.426,52 TL"nin murisin vefatından sonra talep edildiğinde paranın TMSF"ye devredildiği ve zamanaşımı nedeniyle kendilerine herhangi bir ödeme yapılamayacağını söylediklerini ileri sürerek 22.05.1978 tarihinde bakiyesi 8.426,56 TL olan mevduatın dava tarihindeki karşılığının tespiti ile 22/06/1979 tarihinden itibaren işletilecek bileşik faiz uygulanmak üzere reeskont faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, TL"den 6 sıfır atılması nedeniyle meydana gelen değişimler sonucunda ulaşılan 383,56 TL"nin şubenin nezdinde bulunduğunu, bu alacağın zamanaşımına uğradığını, ihbar yükümlülüğünün yerine getirilmediğine ilişkin iddianın asılsız olduğunu ileri sürerek, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, uyulan bozma kararı, iddia, savunma, benimsenen bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davalı bankanın dava dosyasına sunmuş olduğu faiz oranlarına göre yasal kesintiler düşüldükten sonra ve bileşik faiz hesabıyla ulaştığı miktarın 752,51 TL olduğu, bankanın bu miktar ile sorumlu olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulü ile 752,51 TL’nin davanın açıldığı tarihten itibaren davalı bankanın 1 yıl vadeli mevduata uyguladığı faiz ile birlikte davalı bankadan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiştir.
Kararı, davacılar vekili ve katılmayla davalı vekili temyiz etmiştir.
1-Temyiz dilekçesinin verilme usulü; 6100 sayılı Kanun"un geçici 3/2 madde hükmü gereği, uygulanacak mülga 1086 sayılı HUMK 434. maddesinde açıklanmış olup, buna göre; 25.01.1985 tarih ve 1984/5-1985/1 sayılı İBK kararı uyarınca harca tabi davalarda temyiz başvurusu, temyiz dilekçesinin temyiz defterine kayıt ettirildiği tarihte yapılmış sayılır. Mahkemece verilen karar, davalı banka vekiline 23/02/2018 tarihinde, davacılar vekilinin temyiz dilekçesi ise 27/03/2018 tarihinde tebliğ edilmiştir. Davalı banka vekili ise 10/04/2018 tarihinde, katılma yoluyla temyiz dilekçesi sunmuş ise de; dilekçesinin HUMK 433/2. maddesine göre 10 günlük temyize cevap süresi geçirildikten sonra sunulduğu anlaşılmıştır. Yasal süresinden sonra yapılan temyiz istemleri hakkında, HUMK 432/4 maddesi uyarınca, mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01/03/1990 gün ve 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da bu konuda karar verebileceğinden, davalı banka vekilinin katılma yoluyla temyiz isteminin süre yönünden reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Davacılar vekilinin temyiz isteminin incelenmesine gelince; dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacılar vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı banka vekilinin temyiz isteminin süreden REDDİNE, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davacılar vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile kararın ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacılardan alınmasına, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davalı bankaya iadesine, 12/06/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.