Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/6074 Esas 2020/2615 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/2, 62/1, 50/1-a, 50/6, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılanlar vekilinin suç vasfına ilişkin, sanık müdafinin ise bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Dosya içeriğine göre; olay günü saat 09.35 sıralarında sanığın sevk ve idresindeki kamyoneti ile kasasına bindirdiği gündelik işçileri tarlaya çalışmaya götürürken, aracın arka kapağının açılmasıyla kasada yolculuk yapan ... ile ..."un yola düşmesi şeklinde meydana gelen ve ..."un ölümü ile katılan ..."un basit tıbbi müdahale ile iyileşebilecek şekilde yaralanması ile sonuçlanan olayda, sanığın yolcu taşımaya müsait olmayan açık kasa kısmına işçileri bindirmesi sebebiyle bilinçli taksirle hareket ettiğinin kabulü ile sanık hakkında TCK’nın 22/3. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
Kabule göre de;
1-Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07.07.2009 tarih ve 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saiki" gerekçesine gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
2-Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesi yerine TCK"nın 50/6. maddesinin uygulanması,
Kanuna aykırı olup, katılanlar vekilinin temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, 10/03/2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.