12. Ceza Dairesi Esas No: 2019/13467 Karar No: 2020/2614 Karar Tarihi: 10.03.2020
Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/13467 Esas 2020/2614 Karar Sayılı İlamı
12. Ceza Dairesi 2019/13467 E. , 2020/2614 K.
"İçtihat Metni"
Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi Karar Tarihi : 26/12/2018
Taksirle bir kişinin yaralanmasına neden olma suçundan suça sürüklenen çocuğun 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 89/1, 22/3, 31/2, 62/1, 52/4. maddeleri gereğince 1.000 Türk Lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına dair İznik Asliye Ceza Mahkemesinin 26/12/2018 tarihli ve 2017/3312 esas, 2018/426 sayılı kararını kapsayan dosya incelendi. 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 106/4. maddesinde yer alan "Çocuklar hakkında hükmedilen adlî para cezasının ödenmemesi hâlinde, bu ceza hapse çevrilemez. Bu takdirde onbirinci fıkra hükmü uygulanır." hükmü ile aynı Kanunun 106/11. maddesinde yer alan "İnfaz edilen hapsin süresi, adlî para cezasını tamamıyla karşılamamış olursa, geri kalan adlî para cezasının tahsili için ilâm, Cumhuriyet Başsavcılığınca mahallin en büyük mal memuruna verilir. Bu makamlarca 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanuna göre kalan adlî para cezası tahsil edilir." şeklindeki düzenlemelere aykırı olarak, hükmolunan kararda suça sürüklenen çocuğun taksitlerden birini zamanında ödememesi durumunda tamamının tahsil edileceğine ve ödenmeyen adlî para cezasının hapse çevrileceğine karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Yüksek Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü ifadeli 05/12/2019 gün ve 94660652-105-16-12722-2019-Kyb sayılı sayılı ihbarnamesi ile ihbar ve dava tevdi kılınmakla; Kanun yararına bozma istemine dayanan Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının ihbar yazısı incelenen dosya içeriğine göre yerinde görüldüğünden talebin kabulü ile taksirle yaralama suçundan suça sürüklenen çocuk hakkında İznik Asliye Ceza Mahkemesinin 26/12/2018 tarihli, 2017/312 esas 2018/426 sayılı kararı ile verilen hükmün CMK"nın 310 ve 309/4-d maddeleri uyarınca kanun yararına BOZULMASINA, hüküm fıkrasının, 5275 sayılı Kanunun 106/4. maddesi gereğince suça sürüklenen çocuklar hakkında tayin edilen adli para cezasının ödenmemesi halinde hapse çevrilmeyeceği, bu durumda hükmolunan adli para cezasının 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanuna göre tahsil edileceği anlaşılmakla; suça sürüklenen çocuk hakkında TCK"nın 52/4. maddesinin uygulanmasına ilişkin “A-6” numaralı paragraftaki, “taksitlerden birinin süresinde ödenmemesi durumunda kalan kısmının tamamının tahsil edileceğinin ve ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin ihtarına” ibaresinin, “adlî para cezasının kısmen veya tamamen ödenmemesi halinde, geri kalan kısmının 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanuna göre tahsil edileceğinin ihtarına” şeklinde değiştirilmesi suretiyle, hüküm fıkrasındaki diğer hususların aynen bırakılmasına, infazın ve müteakip işlemlerin mahallinde buna göre yapılmasına, dosyanın mahalline gönderilmesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 10.03.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.