Hırsızlık - konut dokunulmazlığının ihlali - mala zarar verme - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/721 Esas 2019/12592 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık, mala zarar verme ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suçların tarihine göre dosya görüşüldü:
Sanık ...’ün yokluğunda verilen 10/07/2014 tarihli kararın, aynı zamanda bilinen en son adresi olan MERNİS adresine öncelikle Tebligat Kanunu’nun 21/1. maddesine göre tebliği gerekirken, doğrudan Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesi gereğince yapılan tebligatın usulsüz olması nedeniyle, sonradan cezaevinde yapılan tebligat ile öğrenme üzerine 22/11/2018 tarihli temyiz isteminin yasal süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Temyiz dışı sanık ...’in evinde yapılan arama üzerine bulunan farklı hırsızlık suçlarında çalınan eşyalar arasında bulunan yorganın kolluk tarafından ele geçirilerek mağdura iade edildiği olayda, rızai bir iade olmamasına rağmen sanık hakkında 168. madde hükümleri uygulanması ve yine mala zarar verme suçunda mağdurun zararının giderilmesini istemediğini beyan etmesi karşısında, Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 09.02.2016 tarih, 2013/735 Esas ve 2016/55 Karar sayılı kararında belirtildiği üzere, mağdur adına mahkeme veznesine mağdurun belirteceği zarar bedelinin sanık tarafından depo edilmesi sağlanarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun tayini gerekirken yazılı şekilde 168/1. maddesi gereği indirim yapılması suretiyle eksik ceza tayini, aleyhe temyiz olmadığından bozma sebebi yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçların sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1)Suçu birlikte işleyen sanıklardan neden oldukları yargılama giderlerinin ""Ayrı ayrı"" yerine, "Eşit şekilde"" alınmasına hükmedilmesi suretiyle 5271 sayılı CMK’nun 326/2. maddesine aykırı davranılması,
2)Konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükümde TCK"nun 119/1-c maddesi uyarınca artırım yapılırken "12 ay " hapis cezası yerine "1 yıl" hapis cezasına hükmedilmesi,
3)Sanık hakkında, hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olan ve 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin 1. fıkrasında düzenlenen hak yoksunluklarının uygulanması hususunda bir karar verilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’ün temyiz nedeni bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedenleri yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından yargılama giderlerine ilişkin "Eşit şekilde alınarak"" cümlesinin çıkarılarak yerine, ""Sanıkların sebebiyet verdikleri yargılama giderleri oranında ayrı ayrı sorumlu tutulmalarına cümlesinin eklenmesi, konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükümde sonuç cezanın ""12 ay"" olarak belirlenmesi ve yine hüküm fıkrasına "TCK"nun 53. maddesinin Anayasa Mahkemesinin 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı da gözetilmek suretiyle uygulanmasına" cümlesinin eklenmesi suretiyle, eleştiriler dışında usul ve yasaya uygun olan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 16/10/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.