MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 3. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 25/05/2017 tarih ve 2016/266 E. - 2017/262 K. sayılı kararın taraf vekilleri tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine-kısmen kabulüne dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesince verilen 29/03/2018 tarih ve 2017/1526-2018/377 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkilinin gerek yurt içinde gerekse yurt dışında “CITY CAFE” ve içinde “CITY” ve “CAFE”, “COFEE” geçen birçok markanın tescilli sahibi olduğunu, markalarından “CITY CAFE + Arapça yazı şekil" ibareli markanın 29, 30 ve 32. sınıflarda 27.06.2006 tarihinden itibaren, “DAMASCENE COFFEE +Arapça yazı şekil" ibareli markanın 30 ve 43. sınıflarda 18.05.2009 tarihinden itibaren Türkiye’de tescilli bulunduğunu, davalının 28.01.2010 başvuru tarihli 2010/05045 sayılı 05, 30, 35 ve 43 sınıflarda tescilli “COFFECITY” ve 30.10.2011 başvuru tarihli 2011/86894 sayılı 29, 31 ve 32 sınıflarda tescilli “COFEECITY” ibareli markalarının bulunduğunu, bu markaların müvekkilleri markalarındaki yabancı dildeki sözcüklerin yerleri değiştirilmek suretiyle kullanıldığını ve müvekkillinin markalarıyla iltibas yarattığını, görünüş dışında, okunuş itibariyle de aynı sesleri içerdiğini, tarafların markaları kapsamında bulunan mal ve hizmetlerin aynı veya ayırt edilemeyecek kadar benzer bulunduğunu, müvekkilinin markalarının tanınmışlığının da gözetilerek, hem aynı hem de farklı sınıflardaki markaların hükümsüzlüğünü isteme hakkının bulunduğunu ileri sürerek davalının 2010/05045 sayılı "COFFECITY" ve 2011/86894 sayılı "COFFEECITY" markalarının hükümsüzlüğünün ve davacı markalarının tanınmışlığının tespitine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; taraf markalarının aynı veya benzer olmadığını, davacı markasının bir çok ülkede tescilli olmasının tanınmışlık için yeterli olmadığını, davacının "CITY CAFE" ibareli ilk markasının tescil tarihinin 2006 yılı olduğunu ve dava tarihi dikkate alındığında dava açma hakkının sessiz kalma yoluyla sona erdiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, iddia, savunma ve dosya kapsamına göre; davacı markalarından 2010/05045 tescil numaralı "COFFECITY" ve 2011/86894 tescil numaralı "COFFEECITY" markaları ile davalıya ait 2006/31214 sayılı "CITY CAFE", 2010/43754 sayılı "CITY CAFE" ibareli markaların fonetik, anlamsal ve görsel olarak benzer olduğu, tüketici nezdinde seri marka algısı oluşturacağı, tescilli oldukları bazı mal/hizmet sınıfları açısından 556 sayılı KHK 8/1-b anlamında benzerlik olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulü ile davalıya ait 2010/05045 tescil numaralı markanın 30. sınıfında yer alan "Kahve, kakao, kahve veya kakao esaslı içecekler, çikolata esaslı içecekler. Makarnalar, mantılar, erişteler. Pastacılık ve fırıncılık mamulleri, tatlılar. Bal, Yiyecekler için çeşni/lezzet vericiler toz şeker, kesme şeker, pudra şekeri. Çaylar,buzlu çaylar. Şekerlemeler çikolatalar, bisküviler, krakerler, gofretler.Dondurmalar, yenilebilir buzlar. Tuz. Hububat (tahıl) ve mamülleri...", 35. sınıfta yer alan "...Müşterilerin malları elverişli bir şekilde görmesi ve satın alması için çeşitli malların bir araya getirilmesi hizmetleri ( belirtilen hizmetler perakende, toptan satış mağazaları, elektronik ortamlar, katalog ve benzeri diğer yöntemler ile sağlanabilir )..." ve 43. sınıfında yer alan "...Yiyecek ve içecek sağlanması hizmetleri. (Restoran hizmetleri, self-servis restoran hizmetleri, lokanta hizmetleri, kafeterya hizmetleri, cafe hizmetleri, kantin hizmetleri kokteyl salonu hizmetleri snack-bar hizmetleri, bar hizmetleri, ikram hizmetleri (catering), yiyecek ve içecek hizmet araçlarının kiralanması hizmetleri...)..." mal/hizmetleri açısından davacının 2006/31214 tescil numaralı markası ile KHK 8/1-b maddesi anlamında benzerlik olması nedeniyle kısmen hükümsüzlüğüne, davalıya ait 2011/86894 tescil numaralı markanın 29. sınıfında yer alan “et, balık, kümes ve av hayvanlarının etleri ile her nevi işlenmiş et ürünleri, zeytin, zeytin ezmeleri. Süt ve süt ürünleri (tereyağı dahil).Yenilebilir bitkisel yağlar. Kurutulmuş, konservelenmiş, dondurulmuş, pişirilmiş, tütsülenmiş, salamura edilmiş her türlü meyve ve sebzeler, patates cipsleri.", 32. sınıfında yer alan "....Maden suları, kaynak suları, sofra suları, sodalar, tonikler. Sebze ve meyve suları, bunların konsantreleri ve özleri, meşrubatlar." emtiaları açısından davacının 2006/31214 tescil numaralı ve 2010 43754 tescil numaralı markaları ile KHK 8/1-b maddesi anlamında benzerlik olması nedeniyle kısmen hükümsüzlüğüne, fazlaya dair istemlerin reddine karar verilmiştir.
Karara karşı taraf vekilleri tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesince; davalı adına tescilli 2011/86894 sayılı marka için mahkemece kısmen hükümsüzlük kararı verilen emtia yönünden tarafların markaları arasında 556 sayılı KHK."nın 8/1-b maddesi anlamında benzerlik ve iltibas tehlikesinin bulunduğu, markanın 27.11.2012 tarihinde tescil edildiği ve bu marka yönünden 30.06.2016 dava tarihi itibariyle hükümsüzlük davası açılması için öngörülen sessiz kalma yoluyla hak kaybı süresinin geçirilmemiş olduğu, davacı markalarının tanınmış olmadığının tespitinde isabetsizlik bulunmadığı gerekçesiyle bu marka yönünden kısmen hükümsüzlük kararı verilmesinde bir isabetsizliğin bulunmadığı, ancak davalı adına tescilli 2010/05045 sayılı markanın 08.04.2011 tescil tarihi nazara alındığında, anılan marka yönünden 30.06.2016 dava tarihi itibariyle hükümsüzlük davası açılması için öngörülen 5 yıllık hak düşürücü sürenin geçirilmiş olması nedeniyle 2010/05045 sayılı marka yönünden hükümsüzlük davasının reddine karar verilmesi gerektiği gerekçesiyle HMK’nın 353/1-b.1. maddesi uyarınca davacı vekilinin tüm ve davalı vekilinin yerinde görülmeyen diğer istinaf itirazlarının esastan reddine, davalı vekilinin istinaf başvurusunun kısmen kabulü ile HMK"nın 353/1-b-2. maddesi gereğince ilk derece mahkeme kararının kaldırılmasına, davanın kısmen kabulüne, davalıya ait 2011/86894 tescil numaralı markanın 29. sınıfında yer alan “et, balık, kümes ve av hayvanlarının etleri ile her nevi işlenmiş et ürünleri, zeytin, zeytin ezmeleri. Süt ve süt ürünleri (tereyağı dahil).Yenilebilir bitkisel yağlar. Kurutulmuş, konservelenmiş, dondurulmuş, pişirilmiş, tütsülenmiş, salamura edilmiş her türlü meyve ve sebzeler, patates cipsleri.", 32. sınıfında yer alan "....Maden suları, kaynak suları, sofra suları, sodalar, tonikler. Sebze ve meyve suları, bunların konsantreleri ve özleri, meşrubatlar." emtiaları açısından, davacının 2006/31214 ve 2010/43754 tescil numaralı markaları ile 556 sayılı KHK."nın 8/1-b maddesi anlamında benzerlik olması nedeniyle kısmen hükümsüzlüğü ile sicilden terkinine, davalıya ait 2010/05045 tescil numaralı markanın hükümsüzlüğüne ilişkin davanın ve fazlaya dair talebin reddine karar verilmiştir.
Kararı, taraf vekilleri temyiz etmiştir.
İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik olarak yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK"nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK"nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, taraf vekillerinin temyiz istemlerinin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden taraflardan ayrı ayrı alınmasına, 12/06/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.