Mahkemesi :İş Mahkemesi


Davacı, davalı işverene ait işyerinde gerçekleşen çalışmalarının, itibari hizmet süresinden yararlanmayı gerektirir koşullarda geçtiğinin tespitine karar verilmesini istemiştir.

Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.

Hükmün, davalılardan Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.

Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı Yasanın Ek 5. maddesi kapsamında yapılan değerlendirmeyle varılan sonucun, dava konusu 11.12.1999-22.03.2005 tarihleri arasındaki dönem yönünden uygun bulunmasına karşın; davacı açısından itibari hizmet süresinden yararlanma olanağı öngören 506 sayılı Yasanın Ek 5. maddesindeki düzenlemenin, 01.10.2008 tarihinde yürürlüğe giren 5510 sayılı Yasanın 106. maddesi uyarınca yürürlükten kaldırıldığı ve 5510 sayılı Yasanın 40. maddesindeki düzenlemeyle davacının çalıştığı konumdaki kişilerin kapsamdan çıkarıldığı; ancak, 5510 sayılı Yasanın Geçici 7. maddesinde, 506 sayılı Yasanın Ek 5. maddesindeki düzenleme gereğince hak edilen itibari hizmet sürelerinin “3600 gün prim ödeme şartı” aranmaksızın değerlendirilmesi olanağına yer verildiği yönü gözetilmeksizin hüküm kurulması, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.

Ne var ki; bu aykırılığın giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, karar bozulmamalı, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun Geçici 3. maddesi delaletiyle 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438. maddesi uyarınca düzeltilerek onanmalıdır.
./..
-2-

SONUÇ : Hüküm fıkrasının (1) numaralı bendinin ikinci satırında yer alan, “ve aynı iş kolunda 3600 gün çalışması şartının oluşması koşulu ile” sözcüklerinin hüküm fıkrasından silinmesine ve kararın bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 04.12.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.