MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 3. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 13/07/2017 tarih ve 2016/196 E.-2017/355 K. sayılı kararın davalılar vekilleri tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi’nce verilen 03/05/2018 tarih ve 2017/1641-2018/494 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı TPMK vekili ve davalı şirket vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin "ARTİSTANBUL" ibareli marka başvurusunda bulunduğunu, davalı şirketin "art Anadolu" ibareli markasını mesnet göstererek yaptığı itirazın kısmen kabul edilerek, başvurunun kısmen reddine karar verildiğini, bu kısmi ret kararına karşı itiraz edildiğini, itirazın YİDK"nın 20I6-M-2995 sayılı karan ile nihai olarak reddedildiği, kararın hukuka aykırı olduğunu, zira ibareler arasında benzerlik bulunmadığını ileri sürerek YİDK"nın 2016-M-299 sayılı kararının iptaline karar verilmesini istemiştir.
Davalı TPMK vekili, YİDK kararının hukuka uygun olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Davalı şirket vekili, davacı markasındaki "İstanbul" ibaresinin maruf bir coğrafi işaret olması nedeniyle ayırt ediciliği bulunmayan tali unsur olduğunu, asli ve ayırt edici unsurun "ART" kelimesi olduğunu, markaların yazılış, okunuş, işitsel ve anlamsal açılardan iltibas yaratacak kadar benzer olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesince, başvurunun standart karekterle yazılmış "ARTİSTANBUL" ibaresinden oluşurken, itiraza dayanak markanın ise, standart karekterle yazılmış "art Anadolu" ibaresinden oluştuğu, markalar arasındaki müşterek "art" kelimesinin ayırt ediciliğinin zayıf olduğu, taraf markaları telaffuz edildiğinde birbirinin aynı veya devamı olduğu intibaını uyandırmadığı, yine markaların görsel açıdan da tamamen birbirinden farklı olduğu, taraf markaları arasında 556 sayılı KHK"nın 8/1-b maddesi benzerlik bulunmadığı gerekçesiyle davanın kabulüne YİDK"nun 2016-M-2995 sayılı kararının iptaline karar verilmiştir.
Karara karşı davalı TPMK vekilince ve davalı şirket vekilince istinaf isteminde bulunulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince, mahkemenin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı, taraf markaları arasında 556 sayılı KHK"nın 8/1-b maddesi benzerlik bulunmadığı gerekçesi ile davalı TPMK vekilinin ve davalı şirket vekilinin istinaf isteminin esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı TPMK vekili ve davalı şirket vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı TPMK vekili ve davalı Şirket vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 13,00 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalılardan ayrı ayrı alınmasına, 12/06/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.