Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-b, 52. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya içeriğine göre, olay günü gündüz vakti dört şeritli bölünmüş asfalt yolda sanığın sevk ve idaresindeki otomobil ile dönel kavşağa geldiği sırada direksiyon hakimiyetini kaybederek solda yer alan orta refüje çarpması daha sonra ise seyrine devam ederek kavşak içerisinde bulunan katılanın otomobiline çarpması sonucu katılanın 2. derece kemik kırığı oluşacak şekilde yaralanması ile sonuçlanan olayda, sanığın asli kusurlu olduğunun kabulü ile mahkumiyet kararı verilmesi bakımından mahkemenin takdirinde isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın kusura, ceza miktarına, lehe hükümlerin uygulanması gerektiğine ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Sanık hakkında TCK"nın 89/1. maddesi gereğince belirlenen temel cezanın, katılanın kemik kırığı oluşacak şekilde yaralandığı gözönünde bulundurulduğunda aynı kanunun 89/2-b maddesi gereğince yarı oranında artırılması gerekirken, hatalı uygulama yapılıp bir kat artırılarak fazla ceza tayini
2-Sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının bir gün karşılığı meblağın belirlenmesine dayanak olan ve taksitlendirilmesi sırasında uygulanan yasa maddelerinin gösterilmemesi suretiyle 5271 sayılı CMK"nın 232/6. maddesine ve TCK’nın 52/4. maddesine aykırı hareket edilmesi;
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak; yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususlarda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hükmün ikinci bendinde yer alan “1 kat” ibaresinin “1/2 oranında” olarak değiştirilmesi, aynı fıkradaki “300 gün” ibaresinin “225 gün” olarak değiştirilmesi, dördüncü bentteki “6.000 TL” ibaresinin “4.500 TL” şeklinde değiştirilmesi, dördüncü bentte yer alan "52. maddesi" ibaresinin "52/2. maddesi" olarak altıncı bentte yer alan "52. maddesi" ibaresinin ise "52/4. maddesi" şeklinde değiştirilmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 10/03/2020 tarihinde oybirliğiyle ile karar verildi.