Yüksek Adalet Bakanlığı"nın, kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde kabul etmek veya bulundurmak suçundan şüpheli ... hakkında İzmir 15. Asliye Ceza Mahkemesinin 25.11.2014 tarihli ve 2014/18 esas, 2014/704 sayılı kararının kanun yararına bozulması istemi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca 29.03.2019 tarihli ihbar yazısı ekinde dosyanın Dairemize gönderildiği anlaşıldı.
Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
A) Konuyla İlgili Bilgiler:
Şüpheli hakkında 08.12.2007 tarihinde işlemiş olduğu “kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma” ve “başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerini kullanma” suçundan İzmir Cumhuriyet Başsavcılığınca yürütülen soruşturma sonucunda, 25.12.2013 tarihli ve 2013/1870 soruşturma, 2013/46681 esas ve 2013/17023 sayılı iddianame ile kamu davası açıldığı, İzmir 15. Asliye Ceza Mahkemesinin 25.11.2014 tarih, 2014/18 esas ve 2014/704 sayılı karar ile; sanık hakkında “başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerini kullanma” suçundan TCK"nın 268, 62 ve 58. maddeleri uyarınca 10 ay hapis cezasına karar verildiği, kararın Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 25.09.2018 tarih, 2018/5509 esas ve 2018/9721 karar sayılı ilamıyla onanarak kesinleştiği, “kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma” suçundan ise TCK"nın 191. maddesi uyarınca 1 yıl süreyle denetimli serbestlik tedbirine tabi tutulmasına karar verildiği, kararın itiraz edilmemesi nedeniyle 30.12.2014 tarihinde kesinleştiği, sanığın 19.11.2018 tarihli talebi üzerine İzmir 15. Asliye Ceza Mahkemesinin 20.12.2018 tarih, 2014/18 esas ve 2014/704 sayılı ek kararı ile yargılanmanın yenilenmesi talebinin reddine karar verilerek dosyanın kanun yararına bozma talebi yönünden değerlendirmek üzere İzmir Cumhuriyet Başsavcılığına gönderilmesine karar verildiği
Anlaşılmıştır.
B) Kanun Yararına Bozma İstemi:
Başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerini kullanma ve kullanmak amacıyla uyuşturucu madde bulundurma suçlarından sanık ..."un, 6545 sayılı Kanun ile değişmeden önceki hali ile 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 191/2, 267/1 ve 62. maddeleri gereğince 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, uyuşturucu madde bulundurma suçundan 1 yıl süreyle denetimli serbestlik tedbirine tabi tutulmasına dair İzmir 15. Asliye Ceza Mahkemesinin 25/11/2014 tarihli ve 2014/18 esas, 2014/704 sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Sanık tarafından ileri sürülen yargılamanın yenilenmesi nedenlerinin mahallinde mahkemesince değerlendirilmesi gerektiği gibi,
Başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerini kullanma suçundan İzmir 15. Asliye Ceza Mahkemesince verilmiş olan kararın, Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 25/09/2018 tarihli ve 2018/5509 esas, 2018/9721 karar sayılı ilamıyla onanmasına karar verilerek kesinleşmiş bulunması karşısında, kanun yararına bozma incelemesine konu edilmesine kanunî imkan bulunmamakta Ancak, sanığın kullanmak amacıyla uyuşturucu madde bulundurma suçundan 1 yıl denetimli serbestlik tedbirine tabi tutulmasına ilişkin İzmir 15. Asliye Ceza Mahkemesince verilen karara yönelik yapılan incelemede, suçun işlendiği 08/12/2007 tarihinden sonra 28/06/2014 tarihli ve 29044 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren ve karar tarihinde de yürürlükte bulunan 6545 sayılı Kanun"un 68. maddesi ile değiştirilen 5237 sayılı Kanun"un 191. maddesi ile aynı Kanun"un 85. maddesi ile eklenen 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"un geçici 7/2. maddesinde yer alan “Bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarih itibarıyla Türk Ceza Kanununun 191 inci maddesinde tanımlanan suç nedeniyle yürütülen kovuşturmalarda, hakkında daha önce denetimli serbestlik veya tedavi tedbiri uygulanmayan kişilerle ilgili olarak 191 inci madde hükümleri çerçevesinde hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilir.” şeklindeki düzenleme gereğince, sabıka kaydına göre, uyuşturucu madde kullanmak suçundan sanık hakkında daha önce denetimli serbestlik veya tedavi tedbiri uygulanmadığı cihetle, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 231. maddesindeki şartlar aranmaksızın hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilmesi zorunlu olduğu gözetilmeksizin, suç tarihi itibariyle sanığın daha lehine olduğundan bahisle 6545 sayılı Kanun ile değiştirilmeden önceki hali ile 5237 sayılı Kanun"un 191/2. maddesi gereğince sanığın 1 yıl süreyle denetimli serbestlik tedbirine tabi tutulmasına karar verilmesinde isabet görülmemiştir, denilerek 5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca İzmir 15. Asliye Ceza Mahkemesinin 25.11.2014 tarihli ve 2014/18 esas, 2014/704 sayılı kararının bozulması istenilmiştir.
C) Konunun Değerlendirilmesi:
Yapılan incelemede;
1412 sayılı eski Ceza Muhakamesi Kanunu’nda “yazılı emir” şeklinde düzenlenen kanun yararına bozma yolu istinaf ve temyiz incelemesinden geçmeksizin kesinleşen, ancak hukuka aykırılıklar bulunan karar ve hükümlerin bozulması istemiyle Adalet Bakanlığı tarafından Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’na başvurulmasıdır. Aleyhine kanun yararına bozma başvurusu yapılacak olan karar veya hüküm, hem maddi hukuka hem de usul hukukuna ilişkin hukuka aykırılıklar içerebilir. Her iki hukuka aykırılık halinde de kanun yararına bozma kanun yoluna gidilebilir.
Sanık hakkında 08.12.2007 tarihinde işlemiş olduğu “başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerini kullanma” suçundan TCK"nın 268, 62 ve 58. maddeleri uyarınca 10 ay hapis cezasına karar verildiği, kararın temyiz incelemesine konu edilerek Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 25.09.2018 tarih, 2018/5509 esas ve 2018/9721 karar sayılı ilamıyla onanarak kesinleştiği anlaşıldığından kanun yararına bozma incelemesine konu edilmesine kanunî imkan bulunmamaktadır.
Yine aynı şekilde sanık hakkında 08.12.2007 tarihinde işlemiş olduğu “kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma” suçundan ise 28/06/2014 tarihli ve 29044 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren ve karar tarihinde de yürürlükte bulunan 6545 sayılı Kanun"un 68. maddesi ile değiştirilen 5237 sayılı Kanun"un 191. maddesi uyarınca lehe değerlendirme yapılarak hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesi gerektiğine yönelik kanun yararına bozma talebi, İzmir 15. Asliye Ceza Mahkemesinin 25.11.2014 tarih, 2014/18 esas ve 2014/704 sayılı karar ile TCK"nın 191. maddesi uyarınca 1 yıl süreyle denetimli serbestlik tedbirine tabi tutulmasına karar verilmesi, mahkemece verilmiş bir mahkumiyet kararı bulunmaması nedeniyle yerinde görülmemiştir.
D)Karar: Açıklanan nedenlere göre;
İzmir 15. Asliye Ceza Mahkemesinin 25.11.2014 tarihli ve 2014/18 esas, 2014/704 sayılı kararının kanun yararına bozma isteğinin CMK"nın 309. maddesi gereğince REDDİNE, dosyanın Adalet Bakanlığı"na iletilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na gönderilmesine, 02.12.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.