Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2017/1855 Esas 2018/2364 Karar Sayılı İlamı

(KANUN YARARINA BOZMA İSTEMİ)


Hırsızlık, dolandırıcılık, başkasına ait banka veya kredi kartının izinsiz kullanılması suretiyle yarar sağlama ve muhtelif suçlardan Antalya 15. Asliye Ceza Mahkemesinin 13/07/2016 tarihli ve 2016/280 değişik iş sayılı içtima Kararı ile 12 yıl 42 ay 30 gün hapis cezasına hükümlü ..."un, açık ceza infaz kurumuna ayrılma talebinde bulunması üzerine, adı geçen hükümlünün Açık Ceza İnfaz Kurumlarına Ayrılma Yönetmeliğinin 8/2-c-a bendi uyarınca şartları taşımadığına dair Burdur E Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumu Müdürlüğü İdare ve Gözlem Kurulu Başkanlığının 14/04/2017 tarihli ve 2017/956 sayılı Kararına yönelik şikayetin kabulüne dair Burdur İnfaz Hâkimliğinin 02/05/2017 tarihli ve 2017/465 esas, 2017/475 sayılı Kararına yönelik itirazın reddine ilişkin mercii Burdur Ağır Ceza Mahkemesinin 29/05/2017 tarihli ve 2017/431 değişik iş sayılı Kararı ile ilgili olarak;
Her ne kadar Burdur İnfaz Hâkimliğinin 02/05/2017 tarihli kararı ile hükümlünün birden fazla infaz rejimine tabi cezaları arasında öncelikle açık ceza infaz kurumuna ayrılmasına engel olan veya geç ayrılmasına neden olan cezaların infazının gerekeceğinden bahisle şikayetin kabulüne karar verilmiş ise de;
Açık Ceza İnfaz Kurumlarına Ayrılma Yönetmeliğinin "6/2-a maddesinde a)(Değişik:RG-18/8/2016-29805) 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 142, 148, 149, 188 ve 190. maddeleri ile 1/3/1926 tarihli ve mülga 765 sayılı Türk Ceza Kanununun 403, 404, 491/3-4, 492, 493, 494, 495, 496, 497, 498 ve 499. maddelerinden mahkûm olanların koşullu salıverilme tarihine beş yıldan az süre kalması şartı aranır.” şeklinde düzenlemeye yer verildiği, somut olayda, Antalya 15. Asliye Ceza Mahkemesinin 13/07/2016 tarihli ve 2016/280 değişik iş sayılı içtima kararına dahil olan Antalya 15. Asliye Ceza Mahkemesinin 29/06/2012 tarihli ve 2012/686 esas, 2012/806 sayılı ve Antalya 7. Asliye Ceza Mahkemesinin 26/02/2013 tarihli ve 2012/812 esas, 2013/218 sayılı ilamları ile hükümlü hakkında 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 142/2-e maddesinde düzenlenen nitelikli hırsızlık suçundan mahkumiyetine karar verildiğinin anlaşılması karşısında, hükümlünün açık ceza infaz kurumuna ayrılamayacağı gibi mevzuatımızda hürriyeti bağlayıcı cezalarda toplama prensibinin istisnasını oluşturan bir durumun mevcut olmadığı, hükümlünün kesinleşmiş mahkumiyetleri içtima ettirilmeksizin ayrı ayrı infaza verildiği takdirde, bir cezası nedeniyle şartla salıverilecek olan hükümlünün diğer cezaları nedeniyle infaza devam edilmesi durumunda, cezanın infazının zorlaşacağı ve karışıklığa neden olacağı gözetilmeden, itirazın kabulü yerine yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle 5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Yüksek Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü"nün 13/09/2017 gün ve 94660652-105-15- 7582-2017-Kyb sayılı yazılı istemlerine müsteniden Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının tebliğnamesi ile Dairemize ihbar ve dava evrakı gönderilmekle, incelenerek gereği düşünüldü;

TÜRK MİLLETİ ADINA

Kanun yararına bozma talebine dayanılarak Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen tebliğnamedeki bozma isteği incelenen dosya kapsamına göre yerinde görüldüğünden, Burdur Ağır Ceza Mahkemesinin 29/05/2017 tarihli ve 2017/431 değişik iş sayılı kararının 5271 sayılı CMK"nun 309. maddesi uyarınca KANUN YARARINA BOZULMASINA, diğer işlemlerin yapılabilmesi için dosyanın Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 21/05/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.