MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 1. Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 21/03/2017 tarih ve 2016/4 Esas - 2017/124 Karar sayılı kararın davalı TPMK vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi’nce verilen 12/04/2018 tarih ve 2017/1508 - 2018/414 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı TPMK vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin 2006/27747 sayılı "KARADENİZBİRLİK+Şekil" ibareli markasının 29. ve 31. sınıflarda tanınmış olduğunu, davalı şirketin 2014/38588 sayılı 30. sınıf: “çaylar, buzlu çaylar, dondurmalar, yenilebilir buzlar” mallarını kapsayan "karadenizbirlik" ibareli marka başvurusunda bulunduğunu, müvekkilinin başvuruya itirazının davalı YİDK"nın 2015-M-11446 sayılı kararı ile reddedildiğini, kurum kararının hukuka aykırı olduğunu, zira baivurunun müvekkili markası ile iltibas yaratacağını ileri sürerek, davalı YİDK"nın anılan kararının iptaline karar verilmesini istemiştir.
Davalı TPMK vekili, kurum kararının usul ve yasaya uygun bulunduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Davalı şirket vekili, başvuru kapsamında bulunan emtia ile davacı markasının kapsamının benzer olmadığını, markaların farklı sınıfları kapsadığını, bu nedenle ürünlerin karıştırılma ihtimali bulunmadığını, işaretlerinde farklılaştığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesince, tarafların markalarını kullanacakları malların alıcılarının her yaştaki kişilerden oluştuğu, dağıtım ve satış kanallarının aynı olduğu, benzer ihtiyaçları karşıladıkları gözetildiğinde, tarafların markaları arasında hem ibareler hem de mallar yönünden, 556 sayılı KHK"nın 8/1-b maddesi anlamında benzerlik bulunduğu gerekçesi ile davanın kabulüne, davalı YİDK"nın 2015-M-11446 sayılı kararının iptaline karar verilmiştir.
Karara karşı TPMK vekilince istinaf isteminde bulunulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince, mahkemenin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı gerekçesi ile davalı TPMK vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı TPMK vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı TPMK vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalı TMPK"dan alınmasına, 12/06/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.