MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada Ankara 3. Fikri ve Sınaî Haklar Mahkemesince verilen 25/05/2017 tarih ve 2016/102 E. - 2017/269 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi’nce verilen 23/03/2018 tarih ve 2017/1440-2018/331 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin "enerya" ibaresinin marka olarak tescili için yaptığı başvurunun, davalı şirketin "enera" ibareli markalarına dayalı itirazı üzerine davalı kurum tarafından kısmen reddedilerek 35. sınıf ve 39. hizmetlerin marka kapsamından çıkarıldığını, redde mesnet markalarla müvekkili markası arasında iltibas tehlikesinin bulunmadığını, müvekkilinin itiraza mesnet markalardan daha önceki tarihli "energaz" ibareli markaların sahibi olduğunu, ayrıca başvuru konusu ibare üzerinde eskiye dayalı uzun süreli kullanımının bulunduğunu, marka üzerindeki gerçek hak sahibinin müvekkili olduğunu ileri sürerek, YİDK’nın 2015-M-9181 sayılı kararının iptali ile marka başvurusunun müvekkili adına tesciline karar verilmesini istemiştir.
Davalı TPMK vekili, kurum kararının usul ve yasaya uygun bulunduğunu, başvuru konusu ibare ile redde mesnet markalar arasında iltibasa yol açacak düzeyde benzerlik olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Davalı şirket vekili, davacının başvurusuna konu ibare ile müvekkili markalarının neredeyse birebir aynı olduklarını, iltibas tehlikesinin bulunduğunu, sınıfların da örtüştüğünü, kurum kararının yerinde olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesince, ""enerya” ibareli dava konusu başvuru ile redde mesnet "enera" ibareli markalar arasında iltibasa yol açacak derecede benzerlik bulunduğu, başvuru kapsamından çıkarılan mal ve hizmetlerin redde mesnet markaların kapsamlarında yer aldığı,dolayısıyla 556 sayılı KHK"nın 8/1-b maddesi koşullarının somut olayda gerçekleştiği, davaya konu markanın uzun süreden beri kullanıldığına ilişkin yeterli delilin bulunmadığı, müktesep hak iddiasına dayanak marka ile başvuru konusu markaların işaretlerinin farklı olduğu, bu nedenli müktesep hakkın da bulunmadığı gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekilince istinaf isteminde bulunulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince, mahkemenin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı gerekçesi ile davacı vekilinin istinaf isteminin esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 12/06/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.