Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2018/15786 Esas 2019/10089 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/15786
Karar No: 2019/10089
Karar Tarihi: 13.06.2019

Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2018/15786 Esas 2019/10089 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hırsızlık suçundan mahkum edilmiştir. Mahkeme, eylemin gerçekleştirildiği yerin özel hastane olduğunu dikkate almadan TCK'nın 142/1-a maddesinden hüküm kurmaya devam etmiştir. Sanığın cezasından indirim yapılması talepli kararına karşı temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır. Sanığın tekerrüre esas alınan ilamlarında birden fazla hükümlülük kararı bulunması nedeniyle en ağır cezayı içeren hükümlülüğün tekerrüre esas alınması gerektiği gözetilmemiştir. Ancak, tekerrüre esas alınacak miktarın infaz aşamasında belirlenebileceği sonucuna varılmıştır. 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi kararı da gözetilerek, bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkündür. Kısacası, mahkeme kararı sanığın temyiz itirazları reddedilerek, hüküm onanmıştır.
Kanun maddeleri:
- Türk Ceza Kanunu (TCK) 142/1-a, 142/1-b, 168/1
- 5275 sayılı Kanunun 108/2. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi

13. Ceza Dairesi 2018/15786 E. , 2019/10089 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanığın eylemini gerçekleştirdiği yerin özel hastane olduğu gözönünde bulundurulmaksızın TCK"nın 142/1-b maddesi yerine 142/1-a maddesinden hüküm kurulması sonuç cezayı değiştirmediğinden bozma sebebi yapılmamış, sanığın iadesinin kısmi nitelikte olması karşısında müştekiye kısmi iadeye muvafakatı bulunup bulunmadığı sorulmadan sanığın cezasından TCK’nın 168/1. maddesi uyarınca indirim yapılması hususu karşı temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamış, sanığın tekerrüre esas alınan ilamlarında birden fazla hükümlülük kararı bulunması karşısında, en ağır cezayı içeren hükümlülüğün tekerrüre esas alınması gerektiği gözetilmemiş ise de; 5275 sayılı Kanunun 108/2. maddesinde, “Tekerrür nedeniyle koşullu salıverme süresine eklenecek miktar, tekerrüre esas alınacak cezanın en ağırından fazla olamaz” hükmü uyarınca tekerrüre esas alınacak miktarın infaz aşamasında belirlenebilecek olması nedeniyle bozma nedeni yapılmamış, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre sanık ...’in temyiz itirazları yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün tebliğnameye kısmen uygun olarak ONANMASINA, 13.06.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.