Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2022/5160 Esas 2022/15004 Karar Sayılı İlamı

KARAR
Basit tehdit suçundan sanık ...'ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 106/1-2. cümle, 62/1 ve 52. maddeleri gereğince 500,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına dair ... 11. Asliye Ceza Mahkemesinin 19/03/2015 tarihli ve 2014/715 esas, 2015/375 sayılı kararını müteakip, anılan kararın temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 10/02/2020 tarihli ve 2019/8036 esas, 2020/2752 karar sayılı ilâmı ile basit tehdit ve kasten yaralama suçları yönünden temyiz isteminin reddine, diğer suçlar bakımından ise bozulmasına karar verilmesini takiben, yeniden yapılan yargılama sonunda sanığın basit tehdit suçundan 5237 sayılı Kanun'un 106/1-2. cümle, 62/1 ve 52. maddeleri gereğince 500,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 231. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin ... 11. Asliye Ceza Mahkemesinin 18/05/2021 tarihli ve 2020/231 esas, 2021/577 sayılı kararının Adalet Bakanlığı tarafından kanun yararına bozulmasının istenilmesi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı'nın 27/01/2022 tarih ve 2022/7584 sayılı istem yazıları ile Dairemize gönderilmekle dosya incelendi.
İstem yazısında: "Dosya kapsamına göre, ... 11. Asliye Ceza Mahkemesinin 19/03/2015 tarihli kararı ile sanığın basit tehdit, yaralama ve hakaret suçlarından mahkumiyetine karar verilerek bu kararın temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 10/02/2020 tarihli ve 2019/8036 esas, 2020/2752 karar sayılı ilamı ile basit tehdit suçu bakımından temyiz isteminin reddine karar verilmesine ve bu suç yönünden ... 11. Asliye Ceza Mahkemesinin 19/03/2015 tarihli kararın kesin nitelikte olmasına karşın, bozma sonrası yeniden yapılan yargılama sonunda anılan suç yönünden de değerlendirme yapılmak suretiyle sanığın mahkûmiyetine ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesinde isabet görülmemiştir." denilmektedir.
Hukuksal Değerlendirme:
Katılan sanık ... hakkında kasten yaralama, hakaret ve sair tehdit suçlarından açılan kamu davalarının yapılan yargılaması sonucunda, ... 11. Asliye Ceza Mahkemesi'nin 19/03/2015 tarihli, 2014/715 esas ve 2015/375 sayılı kararıyla kasten yaralama ve tehdit suçlarından 1000 TL ve 500 TL olmak üzere doğrudan adli para cezasına hükmolunduğu, hakaret suçunun ise karşılıklı işlenmesi nedeniyle TCK'nın 129/3 ve CMK'nın 223/4c maddeleri gereğince ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir. Katılan sanık ...'ın temyizi üzerine Dairemizin 10/02/2020 tarih, 2019/8036 esas ve 2020/2752 sayılı kararıyla sanık ... hakkında kasten yaralama ve tehdit suçlarından kurulan hükümler yönünden " hükümlerin nitelik ve niceliğine göre verildiği tarih itibariyle temyiz edilemeyecek nitelikte olmaları nedeniyle temyiz isteğinin reddine karar verilmiş, ancak sanık ... hakkında tehdit ve hakaret suçlarından , sanık ... hakkında ise hakaret suçundan kurulan hükümlerin bozulmasına karar verilmiştir.
İncelenen dosyada ise Dairemizin bozma ilamı üzerine yapılan yargılama neticesinde sanıklar ... ve ... hakkında hakaret suçlarından TCK'nın 129/3 ve CMK'nın 223/4c maddeleri gereğince ceza verilmesine yer olmadığına, sanık ... hakkında sair tehdit suçundan TCK'nın 106/1-2. cümlesi, 62 ve 52. maddeleri gereğince hükmolunan 500 TL adli para cezasına ilişkin hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmiştir. Dairemizin bozma ilamına uyulmasına karşın sanık ... hakkında tehdit suçundan herhangi bir hüküm kurulmamış olup, zamanaşımı süresince hüküm kurulması mümkün görülmüştür. Yerel Mahkemece bozma ilamından önce verilen 19/03/2015 tarihli hükümde, sanık hakkında mağdur ...'e yönelik tehdit suçundan verilen mahkumiyet hükmünün miktar itibariyle kesin nitelikte olduğu, bozma ilamı sonrası yapılan yargılama neticesinde sanık hakkında mağdura yönelik tehdit eyleminden tekrar hüküm kurulmuş ise de, hukuki değerden yoksun olan bu hükme yönelik kanun yararına bozma talebinin reddi gerekmiştir.
Sonuç ve Karar:
Yukarıda açıklanan nedenlerle;
Kanun yararına bozma istemine ilişkin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen tebliğnamede yer alan düşünce yerinde görülmediğinden, CMK'nın 309. maddesi uyarınca KANUN YARARINA BOZMA İSTEMİNİN REDDİNE, dosyanın Adalet Bakanlığına sunulmak üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 14/06/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.