12. Ceza Dairesi 2019/5961 E. , 2020/2577 K.
"İçtihat Metni"Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62, 50/a, 52/4. maddeleri gereği mahkumiyet
Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Adli Tıp Kurumu 5. İhtisas Kurulunun yerleşmiş raporlarında 1,00 ve üzerindeki promil olarak saptanan alkol düzeyinin güvenli sürüş yeteneğini kaybettirdiğini ve vücuttaki alkol oranının her saat ortalama 15 promil düştüğünün belirtildiği, kazadan yaklaşık 50 dakika sonra saat 22.20"de yapılan ölçümde 0,80 promil alkollü olduğunun tespit edildiği dolayısıyla olay günü sanığın kaza anında 1,00 promilin altında alkollü olduğu gözetildiğinde dairemiz yerleşik içtihatlarına göre bilinçli taksir koşullarının oluşmadığı anlaşılmakla sanığın alkollü araç kullanması sebebiyle bilinçli taksir hükümlerinin uygulanması gerektiğinden bahisle kurulan hükmü eleştiren tebliğnamedeki görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin eksik inceleme sonucu hüküm kurulduğuna ve kusur durumuna ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanığın 0,93 promil alkollü şekilde idaresindeki otomobille,meskun mahalde, gece vakti, aydınlatmanın bulunduğu, asfalt kaplama sokakta seyri sırasında kontrolsüz dört yönlü kavşağa geldiğinde, sağa manevra yaptığı esnada, aracının ön tarafıyla, gidiş yönüne doğru sol şeritten Orçun idaresinde seyreden otomobilinin sağ yan kısmına çarpmasıyla, sanığın geçiş önceliğine uymayarak, tam kusurlu şekilde, iki kişinin basit tıbbi müdahale ile giderilir, bir kişinin basit tıbbi müdahale ile giderilemez şekilde yaralanmasına sebebiyet verdiği olayda;
1-) Sanık hakkında hükmedilen kısa süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında uygulama maddesi olan TCK"nın 52/2. maddesinin gösterilmemesi,
2-) Sanık hakkında hükmedilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 3. fıkrasının hükümden çıkarılarak yerine “Sanığın kişilik ve sosyal özellikleri nazara alınarak,sanığa verilen hapis cezasının TCK"nın 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine, sanığa verilen adli para cezasının TCK"nın 52/3. maddesi gereğince 200 tam gün karşılığı adli para cezası olarak belirlenmesine, TCK"nın 52/2. maddesi gereğince sanığın ekonomik ve şahsi halleri gözönünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 30 TL olarak hesabıyla 6000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibaresinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 10/03/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
