MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalılar ... ve diğerleri aleyhine 22/11/2012 gününde verilen dilekçe ile maddi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kabulüne dair verilen 16/09/2015 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı ... tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava haksız eylemden kaynaklanan maddi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı ... tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı vekili; davalıların ....’de veznedar olarak çalışan ..."yı gasp ederek müvekkili idareye ait olan 64.500,00 TL"yi aldıklarını,...Ağır Ceza Mahkemesinin 2007/33 esas, 2007/202 karar sayılı ilamı ile davalıların cezalandırılmalarına karar verildiğini ve kararın kesinleştiğini, bu paranın 7.980,00 TL"sinin arabada bulunduğunu, 1.475,00 TL"sinin ise üzerlerinden çıktığını ve teslim alındığını, davalıların yağma sonucu elde edilen paralar ile araba ve motosiklet aldıklarını, ceza davasında bu araçların karar kesinleştiğinde müvekkili idareye verilmesine hükmedildiğini, kararın kesinleşmesi üzerine de idare adına tescil edildiğini belirterek, araçların parasal değerlerinin düşüldükten sonra geriye kalan kısmının davalılardan alınarak uğradıkları maddi zararın ödetilmesi isteminde bulunmuştur.
Davalılar ... ve ... davaya cevap vermemiş; diğer davalı ... ise davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, ceza dosyası ve bilirkişi raporu benimsenerek davanın kabulüne karar verilmiştir.
Dosya içeriğinden; .... Ağır Ceza Mahkemesinin 2007/33 esas, 2007/207 karar sayılı ilamı ile, davalılar ... ve ...’un yağma suçundan cezalandırılmalarına karar verildiği, davalı ...’ün ise yağma suçuna iştirak ettiğine dair delil elde edilmediği için suç eşyasını kabul etme suçundan cezalandırıldığı ve kararın Yargıtay 5. Ceza Dairesinin 2008/3196 esas, 2009/3079 karar sayılı ilamıyla onanarak kesinleştiği anlaşılmıştır.
6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu"nun 62. maddesinde “Tazminatın aynı zarardan sorumlu müteselsil borçlular arasında paylaştırılmasında, bütün durum ve koşullar, özellikle onlardan her birine yüklenebilecek kusurun ağırlığı ve yarattıkları tehlikenin yoğunluğu göz önünde tutulur.” hükmü bulunmaktadır.
Ceza dosyası kapsamı ve yukarıda belirtilen Kanun hükmüne göre; davaya konu olayda, davalı ...’ün sorumluluğu diğer davalıların sorumluluğundan farklı olduğundan, bu davalının olaydaki kusur oranı belirlenerek sonucuna göre karar verilmesi gerekir. Bu durumda yanılgılı değerlendirme ile hüküm kurulması doğru olmamış, kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA 29/03/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.